Zolang er mensen op planeet Aarde bestaan, heeft de mensheid nagedacht over het concept van menselijke sterfelijkheid en onsterfelijkheid. Elke religie die ooit heeft bestaan, evenals de meeste filosofieën, hebben de vraag onderzocht.
Ik wil duidelijk zeggen dat ik niet echt geloof dat we de gedachten of meningen kunnen veranderen van iemand die het meest gehard is tegen het idee van leven na de dood, noch vind ik het een volledig gewonnen argument om religieuze overtuigingen in de arena te brengen . Het is waar dat waarschijnlijk alle religies zonder uitzondering geloven in een of andere vorm van bestaan na de dood, hoewel in verschillende vormen, maar ook veel overeenkomsten delen. We zouden het religieuze onderwerp alleen via vele delen kunnen bespreken.
Mijn doel is daarom om in plaats daarvan enkele van de meer prominente en misschien bijgewerkte bevindingen te presenteren op basis van logica en wetenschappelijk onderzoek naar de aard van de materie zelf en deze logische reden om de propositie van het leven buiten de fysieke wereld te ondersteunen, terwijl we Begrijp het.
Degenen die directe ervaring hebben
Wat mij betreft heb ik veel persoonlijke ervaringen gehad sinds de babytijd en daarna, die me ervan hebben overtuigd dat de ziel (we zullen die naam gebruiken voor het aspect van het overlevende bewustzijn van onze individualiteit) blijft leven na de dood van het fysieke lichaam. Er zijn ook talloze boeken en televisieprogramma's die dit zeer boeiende onderwerp toelichten.
Ik ben niet noodzakelijkerwijs van mening dat het pure gewicht van het aantal mensen dat in een onderwerp gelooft of een mode volgt noodzakelijkerwijs het bewijs is dat een waarheid wordt onthuld, maar ik denk wel dat wanneer voldoende mensen ervaringen hebben gehad die normaal niet op een logische manier kunnen worden verklaard, het tart gezond verstand om ze niet te geloven, simpelweg op grond van het feit dat omdat je deze dingen misschien niet zelf hebt meegemaakt, ze daarom niet waar kunnen zijn.
Als iemand naar Australië reist en terugkeert en me erover vertelt, geloof ik niet dat Australië bestaat gewoon omdat ik daar nog nooit ben geweest. Zelfs in de dagen lang voor televisie of radio waren de verhalen van ontdekkingsreizigers niet noodzakelijk ongelovig omdat de luisteraars zelf niet naar verre oorden waren gereisd. De reizigers hebben misschien overdreven, ze hebben misschien zelfs enkele fabels uitgevonden, maar altijd zou een grote hoeveelheid waarheid hun verhaal vullen; het zou volkomen onredelijk zijn om alles wat ons verteld wordt niet te geloven, simpelweg omdat we er geen getuige van zijn geweest, het hebben geroken, het hebben geproefd, het hebben aangeraakt, etc.
We baseren een enorme hoeveelheid van onze levenservaring zonder vragen op de ervaringen van anderen (kijk bijvoorbeeld naar de geregistreerde geschiedenis waarin maar weinigen van ons daadwerkelijk aanwezig zijn geweest bij een bepaalde gebeurtenis) en deze houding heeft ervoor gezorgd dat kennis is doorgegeven, ons uit grotten en modderhutten naar de beschaving brengen, omdat we bereid zijn te vertrouwen op en te gebruiken wat anderen hebben ontdekt.
Dus we moeten de ervaring van het leven na de dood op dezelfde manier bekijken; laten we bereid zijn te accepteren dat iemand een ervaring heeft gehad, een glimp heeft gezien, zelfs als we het niet hebben gezien. Laten we openstaan voor de mogelijkheid dat hun ervaringen op sommige manieren bevooroordeeld zijn volgens religieuze overtuigingen. Maar laten we hen tenminste de geloofwaardigheid van acceptatie verlenen dat ze een ervaring hebben gehad die we niet hebben gehad, en door tussen de regels door te lezen een fundamentele realiteit erkennen die ons allemaal verenigt.
Materie is niet solide
Alle levende wezens op aarde ademden zuurstof miljoenen jaren voordat het zuurstofatoom werd geïsoleerd, geïdentificeerd en benoemd door Joseph Priestley in 1774. Vóór deze gedenkwaardige gebeurtenis was hoe en wat we daadwerkelijk inademden een mysterie en bleef het in het rijk van het vage. Nu, omdat niemand zuurstof met het blote oog kon zien of ruiken, omdat zuurstof een reukloos, kleurloos gas is, moeten we dan concluderen dat zuurstof niet bestond vóór 1774? Het zou belachelijk zijn om dat te denken. Toch blijft het een reukloos, kleurloos gas. Zuurstof had natuurlijk altijd bestaan en de mens gaf het gewoon een naam om het te categoriseren.
Zou het ook kunnen dat de ziel altijd heeft bestaan en de mensheid al eeuwenlang worstelt om het te begrijpen en te beschrijven? Voor onze fysieke zintuigen kan het rijk van de volgende wereld net zo onwaarneembaar zijn als zuurstof, tenminste, totdat we de instrumentaliteit hebben ontdekt om het waar te nemen?
Dit brengt ons ertoe om 'materie' zelf te onderzoeken, zoals we het noemen. De meeste mensen beschouwen de fysieke wereld als dicht en solide. Het is heel moeilijk voor de overgrote meerderheid van mensen om hun perceptie van de fysieke realiteit te veranderen en een constant achtergrondconcept van hun lichaam te hebben als samengesteld uit deeltjes, zoals cellen, atomen of zelfs als lichtdeeltjes die bekend staan als fotonen.
Mensen zijn van mening dat wanneer iets wordt vernietigd, inclusief een lichaam, dat het einde is. Het verdwijnt uit het zicht; het valt uiteen om niet meer te zijn. We moeten volledig begrijpen wat er feitelijk gebeurt op het niveau van de materie zoals we die kennen.
Een brandend logboek
Laten we nu het beeld van een dicht houtblok in gedachten houden en het mentaal op een vuur plaatsen om te verbranden. Wanneer u het houtblok in brand steekt, begint het te worden verteerd door de vlammen en worden de samenstellende delen van het hout, de schors, cellulose, enz. Tot op atomair niveau afgebroken door de toepassing van warmte. Het vochtgedeelte van het houtblok wordt in zijn atoomdelen gescheiden van H20 (water) tot individuele waterstof (H) en zuurstof (0) atomen en vrijgegeven in de atmosfeer. De basisbouwstenen die het grootste deel van het houtblok vormden, zullen worden opgesplitst in eenheden van koolstofatomen die meestal als as worden gezien wanneer het hout uiteindelijk helemaal is afgebrand.
Maar voor alle doeleinden is het oorspronkelijke logboek verloren gegaan en bestaat het niet meer. Maar de realiteit is dat alleen de structuur van het logboek is gewijzigd. In werkelijkheid is eigenlijk helemaal niets vernietigd, want atomaire materie is in feite onverwoestbaar. Wat echt heeft plaatsgevonden, is dat al die componenten die het houtblok vormden, de atomen van waterstof, zuurstof en koolstof zijn gescheiden van hun ketens die onderling waren verbonden via elektronen (de kleine deeltjes die worden uitgewisseld tussen atomen en vormen de moleculaire binding van materiaalstructuren) die daarom het houtblok hadden gevormd.
De toepassing van intense hitte van het vuur zorgt ervoor dat de atomen snel trillen en dit betekent dat deze atomen niet langer hun bindingen kunnen behouden en moeten scheiden. Er is eigenlijk niets verloren gegaan van materie. De natuur vernietigt haar producten niet, maar recycleert ze alleen en verandert hun samenstelling. De illusie die het massieve houtblok was dat nu slechts een klein spoor van zeer fijne as achterlaat, nu veel minder in gewicht dan het oorspronkelijke houtblok, is getransmuteerd, en alle miljarden atomen die de illusie vormden, zijn ofwel afgezet als as in de vorm van koolstofketens of verdampt in de atmosfeer als waterstof en zuurstof. Het enige dat heeft plaatsgevonden is een ingrijpende verandering van de ene staat van zijn naar de andere.
Dit is een principe wet in de natuur dat alles zal blijven bestaan in een of andere vorm, alleen van vorm veranderen om iets anders te maken. De koolstof-, waterstof- en zuurstofatomen van het logboek zullen zich nu hergroeperen en andere ketens vormen en binnenkort de componenten worden van iets heel anders. Maar er is eigenlijk niets vernietigd .
Er is hier meer dan een suggestie dat als de natuur niets vernietigt, maar alleen de vormen in de natuur verandert, de materiële wereld altijd in een staat van verandering verkeert, die altijd verandert van vergankelijkheid naar vergankelijkheid, maar niet vergaat. Het zou dan voor velen acceptabel kunnen zijn dat bewustzijn zelf, dat materie en de levende vormen in materie doordringt, ook nooit kan worden vernietigd.
Overweeg dat je eigen fysieke lichaam, waarmee zoveel mensen zich identificeren, om de zeven jaar volledig verandert, tot in de botcellen omdat de atomen constant worden vervangen. Je bezit niet hetzelfde lichaam dat je ooit had, zeven of meer jaar geleden, maar je bewustzijn blijft. Je bent nog steeds de inwonende entiteit die naar buiten kijkt door de fysieke ogen van je lichaam, ondanks de lichamelijke veranderingen en transformaties.
Het bewuste 'ik' moet dus gescheiden zijn van de lichamelijke veranderingen. Alleen omdat de cellulaire veranderingen plaatsvinden, de atomen elektronen uitwisselen en de componenten van de vorm afbreken en worden vervangen, verandert het bewustzijn niet noodzakelijkerwijs daarmee. De bewoner blijft constant, eeuwig.
Verschillende niveaus van materie
We moeten onszelf eraan herinneren dat materie zelf in veel verschillende soorten wordt gevormd, van zware mineralen en metalen tot fijnere soorten deeltjes zoals die in rook worden aangetroffen. Neem het voorbeeld van water bijvoorbeeld. Water in vloeibare toestand is een tamelijk fijne vorm van materie, maar niet vol, behalve alleen qua volume. Als ijs is water erg dicht en kan het erg zwaar zijn. Als stoom is water dampig en stijgt het op in de atmosfeer, waarbij het zo licht is dat het microscopische deeltjes vormt die zeer snel zullen diffunderen. Je kunt een stuk ijs in je hand houden, maar water is moeilijk lang in de palm van je hand te houden. Stoom kan helemaal niet voelbaar worden vastgehouden. Dit alles is echter water (H20) dat bestaat uit twee waterstofatomen en één zuurstofatoom per molecuul. Is het dan niet mogelijk dat het rijk van de geest in feite slechts een uitbreiding van de natuur is, maar bestaat uit deeltjes van een veel fijnere orde dan die in de fysieke wereld?
Een draaiende fan
We zouden kunnen stellen dat de componenten van spirituele realiteiten ook uit atomaire structuur bestaan, net als in de fysieke wereld, maar anders of in aanzienlijk fijnere graden gerangschikt. Het verschil kan vergelijkbaar zijn met de volgende analogie:
Stel je voor dat je op een bureau een ventilator hebt die nog niet is ingeschakeld. We kunnen alle messen duidelijk zien en deze messen vertegenwoordigen de fysieke wereld. Als we de ventilator nu op hoge snelheid inschakelen, wervelen de bladen met grote snelheid rond en verdwijnen voor ons fysieke zicht. We kunnen door de messen kijken, voorbij en achter hen. Toch weten we dat de messen er nog steeds zijn, maar we kunnen ze zeker niet meer zien. Of er drie of vier bladen voor de ventilator waren, we kunnen niet meer zeggen hoeveel bladen er zijn, omdat ze een wervelende waas worden.
We zouden kunnen vermoeden dat de spirituele werelden bestaan op een manier die vergelijkbaar is met de bladen van de ventilator, die zo snel draaien (of trillen) dat ze door deze snellere vibratie onzichtbaar worden voor ons zicht. De spirituele werelden zijn daarom gemaakt van hetzelfde spul als fysieke materie, alleen vibrerend met een hogere snelheid of vibratiesnelheid, net zoals de bladen van de ventilator van dezelfde substantie zijn gemaakt, of ze nu zijn uitgeschakeld of ingeschakeld.
Het onderscheid tussen wel of niet begrijpen dat de spirituele werelden bestaan en dat het bewuste Zelf blijft bestaan na de dood van het fysieke lichaam, is er slechts een van perceptie van die realiteit. Onthoud dat omdat we zuurstof niet kunnen zien, dat gebrek aan waarneming niet afleidt dat zuurstof er niet is.
Denk aan radiogolven ~ ze passeren de hele tijd door ons lichaam, net als verschillende andere golven. Radar is niet zichtbaar, noch lichtgolven of fotonen en we hebben speciale apparatuur nodig om röntgenstralen te produceren. Verder zijn er gammastralen en zelfs kosmische stralen, die we allemaal niet kunnen zien of horen, proeven of ruiken of aanraken. Toch bewijst de wetenschap dat ze allemaal bestaan.
Mensen kunnen niet in het ultraviolet kijken, maar bijen wel. Bestaat ultraviolet dan niet? Dat geldt voor bijen en de wetenschap bewijst het. Omdat onze menselijke percepties ontoereikend zijn, betekent dit niet dat we alle existentiële feiten kunnen baseren op die beperkte percepties.
Veel mensen, inclusief ikzelf, hebben voorbij de zogenaamde normale grenzen van de menselijke zintuigen kunnen kijken en kunnen bevestigen dat er een wereld van werkelijkheden buiten de fysieke dimensie bestaat. Faculteiten zoals Extra-Sensory Perception, Telepathy, Helderziendheid, Helderziendheid, Heldervoelendheid, Voorkennis, Deja-vu en Out-of-Body Experiences zijn allemaal termen om deze vermogens van de geest en de wijzen van ervaren te beschrijven.
E = mc2
Het is van vitaal belang om onszelf te herinneren aan de beroemde vergelijking E = mc2 van Einstein die stelt dat massa energie is en dat energie kan worden omgezet in massa en massa weer in energie. Simpel gezegd, het hele universum is energie die zichzelf vormt in massa of materie.
In de studie van deeltjesfysica is ontdekt dat subatomaire deeltjes soms een deeltjesachtige structuur vertonen en op andere momenten lijken ze op een golf, dat wil zeggen zonder een bepaalde vorm op zich. Licht zelf vormt ook golven of deeltjes, bekend als fotonen.
Dit tegenstrijdige gedrag van materie, waarin het moeilijk te begrijpen is hoe iets zowel een deeltje als een elektromagnetische golf kan zijn, gaf aanleiding tot de theorie van de kwantumfysica. Quantum Physics zelf, nu een uitdrukking die ons redelijk bekend voorkomt, is nog steeds beperkt tot het rijk van het abstracte omdat het moeilijk kan zijn om het volledig te bevatten.
Toch is het op dit gebied waar de hypothese over leven na dood prachtig past, omdat zoveel dat wordt beschreven in Quantum Physics overeenkomt met spirituele realiteiten. In Quantum Physics hebben wetenschappers het bijvoorbeeld openlijk over een multidimensionaal universum dat geen equivalent heeft aan onze fysieke realiteit, maar toch omgeeft het ons de hele tijd, net als de 'vele huizen' waarover Jezus sprak of de hemelrijken die in veel esoterische en religieuze verhandelingen over dit onderwerp.
We horen van worm-gaten door Tijd en String Theorie, die allemaal, als je de tijd neemt om ze te bestuderen, overeenkomen met het concept van leven na dood en bijna-dood ervaringen. Ons begrip van het universum is aan het veranderen, en het lijkt erop dat waar religie ons in de steek heeft gelaten, de wetenschap oude spirituele waarheden herontdekt.
Als de ziel zelf bewustzijn is, zoals ik beweer, en net als vele anderen, is het in feite alleen de ziel die enige kennis heeft van zelfbewustzijn of identificatie met het concept van het zijn van een afzonderlijke entiteit waarnaar we zouden kunnen verwijzen als het Zelf . Zonder de innerlijke ziel die door deze fysieke ogen zou kijken, zouden we niet meer dan uitgebreide machines zijn.
Het lichaam zelf is inderdaad een machine, maar de Inwoner, het Zelf, is het echte, bewuste wezen dat Leven bezit.
Zelfs als een persoon niet direct iets van een buitenaardse aard heeft ervaren, zou logica suggereren dat vanwege de overweldigende hoeveelheid bewijs die er in de wereld bestaat over dergelijke onverklaarbare onderwerpen, zelfs het kleinste percentage onverklaarbare fenomenen zou suggereren dat er “Meer dingen in Hemel en aarde ', zoals Hamlet wijselijk zegt, dan we in onze filosofie hebben gedroomd.
Een wetenschappelijke geest verwerpt geen enkel fenomeen alleen omdat hij het niet gelooft; hij bestudeert het en probeert het te begrijpen. Veel wetenschappers en artsen doen dit op dit moment, met betrekking tot studies over het leven na de dood, en er zijn zelfs studies gaande in bepaalde ziekenhuizen om te proberen out-of-body-ervaringen te bevestigen.
De wereld van materie is een massa energie die uitwisselt, reageert, transformeert en transmuteert; het is volledig elektrisch in al zijn uitwisselingen en daarbuiten gaan de ultieme componenten van materie veel verder dan ons huidige begrip van elektriciteit, een fenomeen waar de mens overigens weinig over weet behalve het basisniveau.
We zijn schepselen van energie, zelfs op lichamelijk niveau, en de wetenschap heeft ons het grote geschenk van die kennis gegeven, wat bevestigt wat de mystici altijd hebben geweten. Als de ziel bestaat, zoals ik ervan overtuigd ben, dan moeten we rekening houden met onze acties hier op aarde en weten dat dit een geweldige school van leren is waar de ziel haar ware aard en potentieel ontwikkelt. Wanneer we beginnen te leven als spirituele wezens die fysieke lichamen bewonen, verschuift onze hele perceptie van de werkelijkheid, en net zoals de kwantumfysici in hun experimenten met deeltjesfysica ontdekken, zijn onze gedachten en onze gevoelens de dingen die dit universum vormen.
We weten dat materie niet kan worden vernietigd; noch kan de ziel, en er is een ziel in alles wat is.
Websites voor meer info
www.near-death.com: Dit is een uitstekende bron voor de bijna-doodervaring die veel mensen over de hele wereld hebben meegemaakt. Deze getuigen zijn door een ongeluk of ziekte dichtbij de rand van de dood gebracht en hebben meeslepende verhalen teruggebracht over wat we na de dood kunnen verwachten.
Wat opmerkelijk is in deze verslagen is de grote gelijkenis van deze ervaringen, ongeacht religieuze of ethische achtergrond. Dit duidt er sterk op dat er een natuurlijk proces van overleven van het bewustzijn na de dood is, ongeacht het geloof in het leven na de dood of niet.
fritjofcapra.net: Deeltjesfysicus Fritjof Capra schreef in 1975 een briljant boek met de naam The Tao of Physics waarin Eastern Mysticism wordt gecombineerd met Quantum Physics. Ik verzoek iedereen die serieus geïnteresseerd is in dit onderwerp om dat boek te lezen. Hij legt het meest helder uit hoe natuurkundigen hebben ontdekt dat hun innerlijke staat van verwachting tijdens hun experimenten met atomaire deeltjes in deeltjeskamers daadwerkelijk de uitkomst van de experimenten zou beïnvloeden. Dit werd vele malen herhaald. Deze experimenten hebben keer op keer aangetoond dat materie in feite intelligente energie is en op ons reageert. In wezen wordt de wereld gevormd door onze verwachtingen ervan.
