Als je zoiets als ik bent, zul je velen een vergeefse dag hebben doorgebracht met dromen over teleportatie. Hoe cool zou het zijn om onszelf enorme afstanden sneller te vervoeren dan nodig is om de staart van een lam te schudden? Geen vervelende autoritten meer, geen geestdodende treinreizen en het beste van alles, geen vermenging meer met de irritante hoi polloi op drukke luchthavens. Als ik kon teleporteren, zou ik mezelf overal in een oogwenk zappen. Zap 's ochtends uit bed naar de auto, zap terug als ik besef dat ik geen kleren aan heb, zap in de douche, zap wat funky kleding in en zap mezelf rechtstreeks naar de winkels als het me beseft dat ik dat niet doe heb de nutteloze rotzooi van automobielmetaal nodig. Mijn slaap verwarde mijn hersenen voor het eerst toen ik wakker werd.
Dus hoe kan ik mijn dromen (en misschien die van jou) werkelijkheid maken? Gelukkig voor ons allemaal, zijn gekke wetenschappers over de hele wereld nu zelfs nieuwe manieren aan het bedenken om de wetten van de fysica te verdraaien om ons in staat te stellen onszelf bijna onmiddellijk naar onze bestemmingen te vervoeren, of zo niet onmiddellijk minstens zo snel als de lichtsnelheid.
Dit (weliswaar wetenschappelijk naïeve) artikel laat je de populaire methoden zien die je kunt gebruiken om je volledige reismogelijkheden te realiseren. Dus zonder verder oponthoud, hier zijn de beste manieren die momenteel worden verondersteld om de wetten van fysica met betrekking tot afstand te bedriegen:
Dematerialisatie (of hoe u direct veel gewicht kunt verliezen)
Eerst komt de oh zo leuke klinkende dematerialisatie. In dit specifieke spel van astrale roulette zal de gekke wetenschapper je op (of mogelijk in) een soort machine plaatsen die is ontworpen om de eigenschappen en positie van elk atoom in je groteske / sublieme (verwijder indien van toepassing) lichaam te scannen. Zodra alle atomen zijn gescand, worden de gegevens naar een externe locatie verzonden waar de atomen worden hervormd met behulp van alle handige moleculen die nonchalant toevallig rondschoppen. Vergis je echter niet, er zijn veel van deze kleine atoombeestjes in je lichaam die moeten worden gekopieerd, ongeveer 10 tot de kracht van 28 atomen, die ondanks de bedrieglijk kleine klinkende gehele getallen eigenlijk een verbijsterend groot aantal is. Het nettoresultaat is een nieuwe 'jij' gevormd op de bestemming die een exacte kopie is van de oorspronkelijke 'jij'.
Er is echter altijd een vangst en deze methode wordt geleverd met een bloedige, grote walvishaak. Om je lichaam op deze manier naar het atomaire niveau te scannen, moet je oorspronkelijke mooie zelf volledig worden vernietigd. Helemaal vernietigd, wat een zekere manier is om iemands middag te verpesten. Dit is gedeeltelijk te wijten aan iets dat het Heisenberg-onzekerheidsprincipe wordt genoemd. Heisenburg was een Duitse natuurkundige geboren in 1901 en werd door andere wetenschappers algemeen erkend als een behoorlijk slimme kerel. Zijn werk in de kwantumfysica bracht hem ertoe zijn Onzekerheidsprincipe te beweren, dat in feite stelt dat het onmogelijk is om zowel de exacte positie als de exacte snelheid van een object tegelijkertijd te weten. Dit is een beetje een probleem voor de gekke teleportatiewetenschappers die de exacte positie en snelheid van elk atoom in je lichaam moeten weten, zodat ze ze precies op de teleportatiebestemming kunnen recreëren. Helaas is het zo dat hoe meer je probeert een atoom te scannen, hoe meer het wordt verstoord door het scanproces, totdat het volledig is gewijzigd en de daarvan afgeleide informatie nutteloos is. Dit is een beetje alsof je je verontschuldigde vriendin probeert te verontschuldigen als je geen idee hebt waarom ze echt in de problemen is. Hoe meer je probeert uit te vinden hoe je haar boos hebt gemaakt, hoe slechter de algehele situatie wordt, totdat je avond uiteindelijk uiteenvalt.
Het Einstein-Podolsky-Rose-effect
Gelukkig is er een antwoord op dit specifieke raadsel, maar er waren drie zeer slimme wetenschappers voor nodig. Het Einstein-Podolsky-Rosen-effect werd voorgesteld door Albert Einstein, Boris Podolsky en Nathan Rosen. Het beschrijft een uniek effect van de kwantumfysica waarbij twee deeltjes zodanig kunnen verstrengeld raken dat wanneer de eigenschappen van de ene veranderen, deze automatisch de eigenschappen van de andere beïnvloeden. Door objecten in de war te brengen, is het dus mogelijk om net genoeg informatie van het oorspronkelijke atoom te scannen om vervolgens de resterende niet-gescande informatie van een ander verstrengeld atoom op te halen. Het oorspronkelijke atoom wordt nog steeds volledig vernietigd door het scanproces, maar de combinatie van informatie van beide verstrengelde atomen wordt naar de doellocatie gestuurd voor hervorming tot een perfecte replica.
Als dit helemaal nergens op slaat, denk dan terug aan de originele analogie van de vriendin. Met verstrengeling is het analoog aan mij iets verkeerd doen en mijn vriendin weet meteen waar ik ben en waar ze ook is. Mijn fouten en het griezelige vermogen van mijn vriendin om ze op te sporen, worden vervolgens in exacte replica doorgegeven aan elke andere vrouw in mijn leven, met name mijn moeder. Dit is een duidelijk bewezen wetenschappelijk fenomeen dat mijn totale onvermogen verklaart om weg te komen met iets dat zelfs op afstand als ongepast wordt beschouwd door de vrouwen in mijn leven.
Maar wie zul je aan de andere kant zijn? Dubbelgangers
Zo ver gezocht als dematerialisatie, kan teleportatie klinken, het is eigenlijk de enige methode die tot nu toe met succes is aangetoond in een waanzinnig wetenschappelijk laboratorium. In 1998 teleporteerden gekke wetenschappers in Californië met succes een foton van licht maar liefst een meter door hun laboratorium, waardoor een exacte replica van het foton werd gemaakt en het originele foton werd vernietigd zoals voorspeld. Iedereen was echt onder de indruk totdat iemand erop wees dat ze in plaats daarvan gewoon de lichtschakelaar konden inschakelen.
Evenzo teleporteerde een Australisch team van gekke wetenschappers in 2002 met succes een laserstraal enkele meters door hun laboratorium die, hoewel ze ons niet veel dichter bij menselijke teleportatie brachten, nog steeds oneindig koeler is dan het Californische experiment vanwege het gebruik van laserstralen.
Meest recent echter, in 2006, slaagden enkele echte gekke wetenschappers in Denemarken erin om informatie die in een laserstraal was opgeslagen, succesvol te teleporteren naar een wolk van atomen op de teleportatiebestemming. Dit is vrij cool omdat het voor het eerst teleportatie laat zien, althans gedeeltelijk met materie.
Het grote debat voor dematerialisatie-teleportatie is echter of je al dan niet dezelfde persoon uit de teleportmachine zou zijn als de persoon die nogal dom naar binnen ging. Het feit dat de oorspronkelijke 'jij' moet worden vernietigd om een replica te maken "U" gaat niet weg van het feit dat de nieuwe "u" in feite een kopie is van het origineel. Dit exemplaar is echter een perfect exemplaar, met alle gedachten en herinneringen van de persoon die in de machine is gegaan, maar kan dit echt als dezelfde persoon worden aangemerkt?
Het zou een dappere of mogelijk dwaze ziel kosten om in een teleportmachine in Engeland te stappen met de wetenschap dat ze levend worden geroosterd door een gigantische laser terwijl een kopie van hen uit een cabine in Amerika stapt. Deze vorm van teleportatie via desintegratie lijkt vanuit praktisch oogpunt geen continuïteit van het bestaan te vormen.
Dan is er het hele religieuze debat. Ik ga dit specifieke blikje wormen niet te ver in dit artikel openen, in plaats van me te verwennen; we nemen gewoon een stiekeme blik onder het deksel. Ik zou niet op mijn gemak zijn om te beweren dat alle atomen in ons lichaam de som van ons bestaan vormen. Er is misschien iets "anders" dat ieder van ons uniek maakt en ik weet niet zeker of iets speciaals bewaard zou blijven of overgedragen zou worden aan de dubbele "jij". Kortom, hoewel dematerialisatie teleportatie mogelijk een praktische mogelijkheid is, ga ik me niet binnenkort aanmelden voor het ultieme zonnebed.
Inter-dimensionaal reizen
Gelukkig zijn er alternatieve teleportatiemethoden beschikbaar voor diegenen onder ons die niet atoom voor atoom uit elkaar willen scheuren en een van deze methoden staat bekend als inter-dimensionaal reizen. Deze nogal handige hypothese houdt in dat er een potentieel oneindig aantal parallelle universums of andere dimensies zijn waar we in theorie naartoe zouden kunnen reizen. Het idee is dat je een manier vindt om in te breken in de extra dimensionale ruimte waar het waarschijnlijk is dat tijd en ruimte aanzienlijk worden verstoord ten opzichte van ons universum. Je profiteert gewoon van die vervorming om een korte afstand in het extra bestaansgebied af te leggen voordat je ons universum duizenden kilometers van je oorspronkelijke locatie opnieuw binnengaat.
Makkelijk he? Deze methode leidt ons mogelijk naar een ander probleem dat inherent is aan onze dematerialisatie-oplossing, namelijk dat we bij dematerialisatie nog steeds worden beperkt door de snelheid van het licht voor de feitelijke gegevensoverdracht die plaatsvindt tijdens teleportatie. Met andere woorden, bij dematerialisatie-teleportatie moet, zodra al uw atomen zijn gescand, de informatie die zich daarin bevindt nog steeds naar de teleportatiebestemming worden verzonden en de snelst mogelijke manier van doen die wordt beperkt door de snelheid van het licht.
Dit is niet zo'n probleem op planeet Aarde. Rekening houdend met lichte reizen met ongeveer 671 miljoen mijl per uur, lijkt teleportatie nog steeds een redelijk redelijk alternatief voor het nemen van de bus in de meeste omstandigheden. Technisch gezien is dit echter geen onmiddellijk transport. Je zou moeten beginnen met teleporteren tussen planeten om de vertraging echt op te merken, maar er is hier een haar dus laten we ons best doen om het te splitsen. Laten we zeggen dat je naar Mars wilde teleporteren. Het kost een schildpad zoals drie minuten om daar te komen met de snelheid van het licht, uitgaande van het beste scenario van Mars op zijn dichtstbijzijnde baan naar de aarde. Door interdimensionaal reizen te gebruiken, is het theoretisch mogelijk om sneller te reizen dan de snelheid van het licht, vanwege de verschillende constante aard van de hypothetische parallelle universums.
Het enige kleine probleem met deze interdimensionale theorie is dat het allemaal een lading compleet bunkum is. Het is een beetje zoals besluiten om naar Mars te reizen door te vliegen op de rug van een hippogriff die je uit een zak met magische bonen groeide. In theorie is het een leuk idee, maar hoeveel prijzekoeien je ook verkoopt, je krijgt nooit de bonen die het werk doen. Ik ben blij dat ik ongelijk heb gekregen, maar deze methode moet stevig in de stripboeken blijven totdat er een resonantie van wetenschappelijk bewijs is gevonden die het idee van deze farcical benadering van teleportatie ondersteunt.
Is dat een worm in je zak?
Dat brengt ons bij onze laatste teleportatiemethode. Dit omvat het manipuleren van theoretische tunnels in de ruimte die wormgaten worden genoemd.
In 1916 schreef Einstein zijn algemene relativiteitstheorie, die vandaag de dag nog steeds de huidige beschrijving is van zwaartekracht in de moderne fysica. Einstein en zijn wetenschappervriend Nathan Rosen hebben deze theorie later uitgebreid om aan te tonen dat het universum een structuur met een gebogen ruimte gebruikte en voorbij een schaduw van mijn persoonlijke wiskundige idiotie bewees dat het theoretisch mogelijk was om twee verre gebieden van ruimte door een tunnelachtige verbinding te verbinden gebogen ruimtelijke snelkoppeling. Dat is een wormgat voor jou en mij.
Teleurstellend is dat wormgaten niet worden veroorzaakt door gigantische larven die zich een weg banen door ruimte en tijd, maar beschrijven eerder het tunnelachtige effect van het verbinden van verre punten van het heelal terwijl ze ronddwalen met vier of meer dimensies. De ingang van een wormgat lijkt blijkbaar veel op een zwart gat in de ruimte. Als je erin slaagde om een verplaatsbaar wormgat te vinden (of te maken), dan zou het je effectief aan het ene uiteinde kunnen inslikken en je aan het andere uiteinde zo snel uitspugen dat licht eigenlijk behoorlijk beschaamd zou zijn wanneer het je eindelijk inhaalde.
Het probleem met wormgaten is dat ze, zelfs als ze bestaan, uiterst moeilijk te stabiliseren zijn. De meeste wormgaten zouden gewoon te snel instorten om iets van het ene uiteinde naar het andere over te steken. Het zou niet heel leuk zijn om door een galactisch wormgat te gaan reizen om de hele zaak halverwege te hebben. Het zou ervoor zorgen dat de desintegratie deel uitmaakt van teleportatie van dematerialisatie, alsof het kietelt met een donzig stuk watten.
Dood door zwart gat zou zeker niet mooi zijn. Je zou kunnen worden uitgestrekt als een lang stuk touw, beginnend vanaf je tenen tot je hoofd en het hele pijnlijke proces zou kunnen duren voor wat voelde als een oneindige tijd. Die vrolijke, gekke wetenschappers hebben eigenlijk een naam verzonnen voor deze afgrijselijke ondergang; heel toepasselijk hebben ze de uitdrukking spaghettification bedacht om het effect te beschrijven. Het hoeft niet te denken aan wat precies de bijbehorende Bolognese saus is.
In theorie zijn wormgaten dus een geweldige manier om door het universum te teleporteren, ervan uitgaande dat je een manier kunt vinden om ze te stabiliseren en ook te voorkomen dat je verpletterd wordt door de ontzagwekkende zwaartekrachten die impliciet in hun ontwerp liggen. In de praktijk, hoewel voorspeld in Einsteins vergelijkingen en in theorie bewezen door slimme wetenschappers zoals Karl Schwarzschild, zijn ze nog steeds niet in praktische zin ontdekt en zouden ze zich waarschijnlijk diep in de ruimte bevinden als ze echt bestaan. Voor onze onmiddellijke doeleinden moet dan helaas worden geconcludeerd dat ze niet bijzonder nuttig zijn.
Hyper-sprong naar het einde
Dus om deze leuke kleine reis door extra-dimensionale ruimte af te ronden, is het hopelijk duidelijk dat er drie mogelijke opties beschikbaar zijn die je kunt verkennen in je zoektocht om een nieuwe teleporter te worden. Ik zal niet tegen je liegen, er zijn een of twee problemen die moeten worden opgelost, afhankelijk van welke aanpak je kiest, maar ik weet zeker dat je de uitdaging aankan.
Ik hoop dat je dit artikel buitengewoon nuttig hebt gevonden, maar als dat niet het geval is, kun je je klachten registreren bij mijn extra-dimensionale kantoor in Alpha Centauri, op slechts 4, 37 lichtjaar afstand. Bedankt.
