Mapinguari Waarnemingen
De legende van de Mapinguari is niet alleen een van de meest angstaanjagende monsterverhalen in de moderne tijd, maar kan ook het bewijs zijn dat een oud wezen nog steeds door de oerwouden van Zuid-Amerika dwaalt. Men denkt dat grondluiaards duizenden jaren geleden zijn uitgestorven. Bewijzen verhalen van de Mapinguari dat de Giant Ground Sloth nog steeds leeft?
Zo ja, hoe kan dit dan? Hier is een blik op hoe sommige monsters te echt kunnen blijken te zijn, en massieve beesten uit het verleden kunnen gewoon weer tot leven komen.
De Mapinguari is een smerig en beangstigend prehistorisch monster, een monster waar je zeker niet mee in de war wilt raken als je elkaar in een donkere hoek van het bos ontmoet. Zijn legende is gecementeerd in Zuid-Amerikaanse overlevering, die al generaties teruggaat.
Zelfs als cryptiden gaan, is de Mapinguari een vreemde, angstaanjagender dan een vochtig meermonster en veel minder sympathiek dan een harige man-aap. De Mapinguari lijkt rechtstreeks te zijn gescheurd uit een sciencefictionfilm of een horrorverhaal.
Mapinguari Beschrijving
Meer dan negen voet lang, met vervelende klauwen, naar achteren gerichte voeten en een extra mond op zijn buik, zou het vreselijke beest je zeker rennen naar de heuvels als het je niet eerst te pakken kreeg.
Als je echter rekening houdt met de lokale bevolking, zou je het waarschijnlijk ruiken en genoeg kans hebben om weg te komen, omdat de Mapinguari naar verluidt een vreselijke geur afgeeft.
Er wordt beweerd dat het een carnivoor is, en het is beschuldigd van het verslinden van kuddes vee, maar er is nooit een gedocumenteerde aanval op een mens geweest.
Algemene wetenschappers en onderzoekers zeggen dat deze enge cryptide waarschijnlijk niet echt is, natuurlijk. Er wordt gedacht dat het een lokale legende en bijgeloof is, bestendigd door de stammen van Zuid-Amerika.
Maar, zoals legendarische wezens, de Mapinguari is zeker een van de meest bizarre. Sommige meer creatieve versies van het dier beweren dat het één oog in het midden van zijn hoofd heeft en een harde huid die pijlen afbuigt.
Zo'n wezen zou toch niet kunnen bestaan?
Is de Mapinguari een gigantische grondluiaard?
Sommige onderzoekers hebben een interessante theorie over de Mapinguari. Sommigen geloven dat het misschien een soort gigantische grondluiaard is, ooit uitgestorven maar nu in de diepten van het bos.
Net als de Mapinguari waren grondluiaarden groot, stinkend en woest. Hoewel ze niet op mensen jaagden, hadden ze zeker de middelen die nodig waren om hen bang te maken en ernstige schade aan te richten als ze elkaar kruisen. Als een langzaam bewegend dier had het dergelijke verdedigingen nodig om roofdieren af te weren zoals de gigantische beer met korte gezichten.
De gigantische grondluiaard die nog steeds in de vorm van de Mapinguari leeft, lijkt misschien een stuk, maar een nadere blik laat zien dat veel van de kenmerken die bepaalde soorten grondluiaard vertonen in beschrijvingen van de Mapinguari aanwezig zijn.
Megatherium was een geslacht van gigantische grondluiaard dat duizenden jaren geleden uitstierf, maar sommige wetenschappers denken dat het misschien pas in de 16e eeuw bestond. Dat is slechts een paar honderd jaar geleden!
De massieve dieren liepen op handen en voeten, maar waren in staat om op zijn achterpoten te staan, met zijn hoofd tot drie meter hoog. Met zijn enorme klauwen op zijn handen en voeten die worden gebruikt voor het graven en grijpen van vegetatie, zijn de klauwen en "naar achteren gerichte voeten" van de Mapinguari gemakkelijk te verklaren.
Zelfs de mond in de maag en vreselijke stank zijn misschien niet zo vergezocht: luiaards hebben geurklieren, dus deze "maag" kan gewoon precies dat zijn. Maar geen zorgen. Grondluiaarden waren vegetariërs, dus als je door de oerwouden van Brazilië wandelt, heb je waarschijnlijk niets te vrezen, tenzij je gekleed bent als een plant.
Kunnen deze uitgestorven gigantische luiaard en de Mapinguari dezelfde zijn?
De Mapinguari en de Lazarus Taxon
Een wezen uit het verleden dat terugkeert naar onze wereld is niet zo bizar en ongekend. In feite is er een naam voor soorten die uitsterven of verdwijnen uit het fossielenbestand en vervolgens weer verschijnen: Lazarus Taxon.
De Coelacanth is het bekendste voorbeeld van een Lazarus Taxon. Dit is een zes-voet vis waarvan werd aangenomen dat deze zo'n vijfenzestig miljoen jaar geleden was uitgestorven, maar pas in de jaren 1930 werd herontdekt. Dit geeft de pauze op om je af te vragen wat er nog meer kan zijn, gewoon in afwachting van herontdekking.
Zou een populatie gigantische luiaards erin zijn geslaagd om te overleven, diep in de donkere oerwouden van Zuid-Amerika, al duizenden jaren onontdekt door de moderne wetenschap? Het is moeilijk voor te stellen, maar jungles geven hun geheimen niet gemakkelijk op.
Natuurlijk zijn er in de wereld van cryptozoologie, waar momenteel de Mapinguari staat, tal van voorbeelden van vermeende prehistorische beesten waarvan wordt gezegd dat ze nog steeds in onze wereld zwerven, van dinosauriërs die nog in Afrika leven tot de superster van de cryptozoologie-wereld, Bigfoot zelf.
Sommige onderzoekers geloven dat Bigfoot de geëvolueerde resten zijn van een massieve aap van 10 voet die Gigantopithecus wordt genoemd. Maar dit Lazarus-ding is misschien niet het enige dat Bigfoot en de Mapingauri gemeen hebben.
Sommige onderzoekers denken dat Bigfoot en de Mapinguari hetzelfde wezen zijn.
De gigantische grondluiaard
Een Bigfoot neef?
Sommige ooggetuigenverslagen van de Mapinguari lijken meer op een Bigfoot-achtig wezen. Het is bekend dat Bigfoot door de Pacific Northwest van Noord-Amerika zwerft, maar er zijn waarnemingen uit heel Noord-Amerika.
Is het realistisch om te denken dat een Bigfoot-bevolking zijn weg naar Zuid-Amerika had kunnen vinden?
Een van de belangrijkste hypotheses om de aanwezigheid van een grote apensoort in Noord-Amerika te verklaren, is de Bigfoot-Giganto-theorie. Dit vertelt ons hoe een grote, orang-oetan-achtige aap die miljoenen jaren geleden in Azië leefde, is geëvolueerd tot wat we nu Bigfoot noemen, en tijdens de laatste ijstijd de Bering Land-brug overstak om Noord-Amerika te bewonen.
Als Bigfoot zover is gemigreerd, is het niet moeilijk je voor te stellen dat hij de landengte van Panama is overgestoken om Zuid-Amerika te bewonen. Maar Bigfoot, althans de versie in Noord-Amerika, heeft zeker geen achterwaarts gerichte voeten en een mond op zijn buik.
Het is zeker mogelijk dat zowel Bigfoot als de Giant Ground Sloth de oerwouden van Zuid-Amerika bewonen, maar we moeten denken dat deze Mapinguari-waarnemingen van iets anders zijn dan een tweevoetige man-aap.
Monster, uitgestorven luiaard of iets anders?
Cryptiden zoals de Mapinguari, die wortels lijken te hebben in een uitgestorven dier, zijn misschien wel de meest interessante van allemaal. Zelfs de meest vrome ongelovige zou moeten toegeven dat er een mogelijkheid is, hoe afgelegen ook, dat een uitgestorven soort nog steeds diep in de jungle van de wereld kan leven. Met zoveel onontgonnen, zou Megatherium er nog kunnen zijn.
Er is nog altijd de mogelijkheid dat de Mapinguari een geheel nieuwe soort is, los van de gigantische luiaard en van een geheel eigen categorie. Op het gebied van cryptozoölogie is dit de heilige graal. De ontdekking van een nieuw dier, met name dit bizarre, zou onderzoekers massaal de jungle van Zuid-Amerika in sturen, en deuren openen in veel velden.
Hoewel het idee dat deze cryptid een oude gigantische luiaard is die nog steeds leeft, erg intrigerend is, zijn onderzoekers tot op heden niet in staat geweest om het wezen op te sporen. Zonder een exemplaar, levend of dood, is het voor de reguliere wetenschap moeilijk om de Mapinguari te serieus te nemen. Ondanks lokale waarnemingen en verhalen, is er weinig hard bewijs, en de bossen van Zuid-Amerika geven hun geheimen niet gemakkelijk op.
Zou de mapinguari een zeldzame gigantische grondluiaard kunnen zijn of een van zijn voorouders, ooit gedacht verloren voor de geschiedenis, maar zeer levend in de diepe jungle? Zou het de verbeelding van de lokale bevolking, lange verhalen en legendes en niets meer kunnen zijn? Of kan het iets anders zijn?
Totdat er meer bewijs is gevonden, zullen we het nooit zeker weten.
