Uitgestorven dieren die levend kunnen zijn
Het vinden van een levend prehistorisch dier waarvan ooit werd gedacht dat het uitgestorven was, is de droom van een paleontoloog. Maar is dit vandaag echt mogelijk, gezien alles wat we weten over de natuurlijke wereld? Hoe graag we ook denken dat we elke hoek van onze planeet in kaart hebben gebracht en gecatalogiseerd, er zijn nog steeds donkere plekken waar weinig mensen naartoe gaan.
De diepzee, verbiedende oerwouden en dichte bossen blijven moeilijk te verkennen. Satellietbeelden kunnen hun geheimen niet onthullen, en wij mensen worstelen om eenvoudig te overleven in deze laatste plaatsen van de wildernis hier op aarde. Het klinkt cliché, maar bijna alles kan er nog zijn.
Op het gebied van cryptozoologie bestuderen onderzoekers zeldzame dieren waarvan de moderne wetenschap nog niet heeft bewezen dat ze bestaan. Maar er is nog een ander deel van dit onderzoek dat dieren omvat waarvan we weten dat ze ooit op onze planeet rondzwierven, maar nu geloven we dat ze uitgestorven zijn. Wanneer een rapport van een vreemd wezen wordt overwogen, moeten cryptozoolologen het bewijs afwegen en beslissen of het een nieuw dier is, of misschien een overblijfsel uit het verleden dat nog steeds heeft kunnen overleven.
De coelacanth is het beste voorbeeld van een levend prehistorisch wezen dat we ooit uitgestorven dachten. Deze zes-voet vis was bekend uit het fossielenbestand, maar dacht ongeveer 65 miljoen jaar geleden uit te sterven, rond dezelfde tijd als de dinosauriërs. Onderzoekers wisten niet dat vissers voor de kust van Afrika ze jarenlang af en toe hadden gevangen. Eén soort coelacanth werd in 1938 door westerse onderzoekers herontdekt en een andere soort in 1998.
Dit wordt een Lazarus Taxon genoemd, wanneer een soort als uitgestorven wordt beschouwd omdat deze uit het fossielenbestand is verdwenen, maar veel later weer verschijnt. Er zijn andere voorbeelden, van vogels tot hagedissen tot verschillende soorten flora. Maar zijn er misschien echt interessante beesten die er na al die jaren nog steeds rondhangen?
Hier zijn een paar mogelijkheden:
megaterum
De gigantische grondluiaard genaamd Megatherium was een enorm en beangstigend beest, een van de grootste terrestrische zoogdieren die ooit op deze planeet heeft geleefd. Op twintig voet lengte, kon het rechtop staan op zijn achterpoten en was ongetwijfeld een imposant gezicht.
Megatherium was een langzaam bewegende herbivoor, dus mensen hadden waarschijnlijk weinig te vrezen, maar jezelf binnen handbereik brengen als zijn enorme klauwen zeker een slecht idee zouden zijn geweest. Vroege mensen in Zuid-Amerika hebben tienduizend jaar geleden op dit enorme wezen gejaagd, dus waarom hebben we het er nog over?
In de diepe oerwouden van Zuid-Amerika zijn er verhalen van een angstaanjagend wezen genaamd de Mapinguari. Er wordt gezegd dat dit monster tien voet lang of beter staat, enorme naar achteren gerichte klauwen heeft en een mond op zijn buik. Het klinkt misschien belachelijk, maar dit zijn kwaliteiten die mogelijk overeenkomen met de gigantische grondluiaard Megatherium.
De klauwen van Megatherium waren zo groot dat onderzoekers denken dat ze waarschijnlijk op zijn knokkels liep, met de klauwen naar de zijkant. Vandaar de "naar achteren gerichte voeten". Megatherium zou gemakkelijk tien voet of meer op zijn achterpoten hebben gestaan, dus de maat is ongeveer goed. Wat de "mond op de buik" betreft, zeggen sommige onderzoekers dat dit een indicatie is van de geurklier die veel luiaards bezitten.
Hoewel dit beest planten eet en alleen zijn klauwen gebruikt om vegetatie aan te haken of voor zelfverdediging, is het gemakkelijk om te zien hoe dorpelingen in afgelegen delen van Zuid-Amerika onaangenaam kunnen zijn door zo'n zeldzaam en beangstigend wezen.
De Megalodon-haai
Megalodon was de grootste haai ooit die over de oceanen van de wereld zwom en reikte tot zestig voet of meer. Het jaagde op walvissen en andere grote zeezoogdieren en zou in die tijd het toproofdier van de oceaan zijn geweest.
Megalodon is anderhalf jaar geleden uitgestorven, waarschijnlijk als gevolg van veranderende mondiale klimaatomstandigheden, toegenomen concurrentie om een afnemende voedselvoorziening of een combinatie van beide. Dus waarom denken we dat Megalodon vandaag nog zou kunnen leven?
Zo nu en dan is er een melding van een monsterhaai, groter dan die we momenteel kennen. We weten dat een typische grote witte haai ongeveer zestien voet lang is, met een record van ongeveer eenentwintig voet. Dus hoe verklaren we dan rapporten van 40-voet grote blanken en groter?
Deze verhalen zijn verteld zolang mannen naar zee zijn gegaan. In de afgelopen tijd hebben vissers mogelijke Megalodon-ontmoetingen gemeld in de Zee van Cortez en andere gebieden waar de oceaan diep en moeilijk te verkennen is.
Eén stuk tastbaar bewijs dat we kennen is een Megalodontand die in 1875 uit de Mariana-sleuf is gebaggerd. Toen de koolstofdatering leek te zijn, leken ze wel 10.000 jaar te zijn, ver van de meer dan een miljoen jaar geleden toen we oorspronkelijk dachten aan de laatste Megalodon leefden.
Betekent dit dat er nog steeds een relikwieënpopulatie van Megalodon ergens in het diepste deel van de oceaan is?
Een Megalodon-tand vinden
Gigantopithecus Blacki
Duizenden jaren geleden leefde er in Azië een enorme aap genaamd Gigantopithecus Blacki. Het stond tien meter lang en woog duizend pond of meer. Onderzoekers denken dat het zoiets was als een grote orang-oetan en zou hebben geleefd op bamboe en andere vegetatie.
Het enige bewijs dat bestaat van dit monster zijn gefossiliseerde tanden en kaakfragmenten, dus er wordt veel geraden over de ware grootte en anatomische specfics. Sommige onderzoekers denken dat het tweevoetig was, terwijl anderen zeggen dat het op handen en voeten moet zijn bewogen als een gorilla.
Gigantopithecus Blacki stierf honderdduizend jaar geleden, en hoewel het enkele van onze familieleden zou zijn tegengekomen, leefde het niet in Azië rond de tijd dat moderne mensen hun intrek namen. Of toch? Er zijn mensen die geloven dat Gigantopithecus is geëvolueerd tot een mythisch wezen waar we al lang bekend mee zijn: Bigfoot.
Als Giganto begon te evolueren terwijl hij nog in Azië was, is hij misschien tweevoetig geworden (als hij dat al niet was) en meer mensachtig en bestaat hij nu zoals we de Yeti noemen. Toen de zeespiegel tijdens de laatste ijstijd lager was, was er een grote uitwisseling van fauna tussen Noord-Amerika en Azië, over een land dat we nu Beringia noemen.
Beringia was het uitgestrekte land dat nu de zeebodem vormt onder de huidige Beringzee, en staat ook bekend als de Bering Land-brug. Men denkt dat mensen deze reis hebben gemaakt en Amerika hebben bevolkt. Kwamen voorouders van Gigatopithecus ook tegen en leven ze in de bossen van Noord-Amerika als de Sasquatch?
plesiosaurs
Plesiosauriërs waren mariene reptielen die leefden ten tijde van de dinosauriërs. Er waren veel verschillende soorten, in alle soorten en maten. Degenen waar we het meest bekend mee zijn, zijn de langhalsige, grote dieren met de flippers. Plesiosauriërs aten meestal vis, maar sommige van de grotere zouden op grotere waterdieren hebben gegeten en misschien zelfs af en toe een dinosaurus uit de kust hebben geplukt.
Het wordt algemeen aanvaard dat dezelfde massa-uitstervingsgebeurtenis die de dinosauriërs teniet heeft gedaan, ook gebeurde in de grote mariene reptielen, ongeveer 65 miljoen jaar geleden. Maar er zijn mensen die denken dat sommige plesiosauriërs nog steeds bij ons zijn, en ze hebben genoeg redenen om dat te zeggen.
Watermonsters die overeenkomen met de beschrijving van sommige van deze reptielen zijn afkomstig uit meren over de hele wereld, evenals uit de open oceaan. Dit is een theorie die naar verluidt het monster van Loch Ness verklaart. Omdat Loch Ness verbonden is met de oceaan, gaat het verhaal dat een populatie van plesiosauriërs op de een of andere manier uit de zee en in de grenzen van het meer ontsnapte.
Deze theorie heeft problemen op vele niveaus, maar de enorme uitbarsting van waarnemingen van meermonsters van over de hele planeet leidt ertoe dat veel cryptozoologisten de plesiosaurusverklaring op tafel houden.
Enkele voorbeelden van plesiosaur-achtige wezens die in Noord-Amerika zijn gemeld, zijn Champ uit Lake Champlain en Memphre uit Lake Memphremagog.
Dinosaurs
Het is de droom van elk kind, en ook die van een volwassene, maar is het echt mogelijk dat sommige dinosauriërs het uitsterven hebben overleefd en vandaag nog leven? Sommige cryptozoolologen denken van wel en ze praten niet over vogels. Ze wijzen op verhalen van vreemde beesten in de regio Congo.
Als we kijken naar de verhalen van lokale stammen, lijken er nog steeds verschillende soorten dinosaurussen in Afrika te zijn. Men zegt dat Mokele Mbeme een groot lichaam heeft als een olifant, maar een lange nek en een klein hoofd. Hij leeft in de rivier, eet planten en wordt zeer agressief als hij wordt benaderd. Dit klinkt veel als een dinosaurus van sauropoden.
Andere beschrijvingen komen overeen met stegosaurus, gehoornde neushoorn-achtige ceretopsians en andere dinosaurussen die als uitgestorven worden beschouwd. Als zoiets als een dinosaurus nog steeds ergens op de wereld leeft, zouden afgelegen delen van Afrika een goede plek zijn om verborgen te blijven. Deze regio's worden zelden bezocht door buitenstaanders, en de geografie, dieren en lokale politiek maakt ze gevaarlijke plaatsen.
Toch lijkt het krankzinnig om te denken dat een paar soorten dinosauriërs aan uitsterven zijn ontsnapt en op de een of andere manier de gebeurtenis hebben overleefd die hun soort heeft gedood, evenals iets anders dan een das. Maar het meest verbazingwekkende is dat wanneer lokale Afrikaanse stammen foto's worden getoond van dieren - sommige weten ze, sommige hadden ze nooit eerder kunnen zien, en sommige uitgestorven dinosaurussen - ze wijzen naar de dinosauriërs als de beesten die ze in het bos zagen.
Wat is er nog meer?
We vergeten soms hoe groot onze wereld is en hoeveel er nog over is om te verkennen. Het is waar dat er elk jaar nieuwe dieren worden ontdekt, en sommige zijn vrij groot. Maar elk van de beesten in dit artikel zou de ontdekking van de eeuw zijn, en mogelijk van alle tijden.
Het is mogelijk dat deze dieren ergens nog steeds bestaan, maar mogelijk zijn er misschien nog vreemdere wezens die we ons niet eens kunnen voorstellen. De diepste oceanen en dichtste oerwouden hebben nog geheimen en er is nog veel te leren over de plaatsen waar mensen bang voor zijn om te betreden. Sommige kunnen nieuwe wezens zijn, en andere kunnen prehistorische dieren zijn waarvan we dachten dat ze lang geleden uitgestorven waren.
