Hoe kan men leylijnen beschrijven? Het is niet makkelijk. Ze zijn onzichtbaar en zeer suggestief; sommige onderzoekers staan er echter op dat ze echt zijn.
New Age denkers geloven dat ze 'heilige' uitlijningen zijn van oude locaties en religieuze plaatsen op denkbeeldige lijnen. Andere paranormale onderzoekers beweren dat ze aanzienlijke psychische en magische krachten bezitten binnen een geografisch raster dat is gecreëerd binnen de grenzen van verschillende door de mens gemaakte en natuurlijke oriëntatiepunten.
Aan professionele archeologen, onderzoekers en wetenschappers hebben leylijnen echter de twijfelachtige titel 'junk science' of 'pseudoscience' gekregen.
Volgens alle verhalen zijn leylijnen niet professioneel bestudeerd of onderzocht en zijn ze gebaseerd op wat verschillende amateurarcheologen en paranormale onderzoekers hebben waargenomen. Het bewijs voor hen - sommigen zullen beweren - is gebaseerd op de manier waarop ruïnes met elkaar zijn uitgelijnd over een groot stuk geografisch grondgebied.
Professionele onderzoekers wijzen er daarentegen op dat veel van wat deze laatste groep ziet zeer suggestief is en geen echt bewijs heeft. Of, op zijn best, het bewijs voor de lijnen is niet doorslaggevend.
Dus zijn leylijnen echt of niet? Voordat iemand tot een conclusie kan komen, is het belangrijk om te weten wat ze zijn en hoe ze in de publieke belangstelling zijn ontstaan.
Geboorte van Ley Lines
Het geloof in deze lijnen begon met de publicaties uit de jaren 1920 van Early British Trackways en 
Later bestudeerde Watkins een kaart van Blackwardine en de omliggende gebieden en ontdekte hij dat hij een rechte lijn kon trekken naar verschillende belangrijke oude ruïnes en natuurlijke monumenten. In 1921 bedacht Watkins de uitdrukking toen hij deze getrokken lijnen op zijn kaart 'ley' noemde, wat 'wissen' betekent, voornamelijk vanwege het feit dat de oorspronkelijke voetpaden die hij zag (en opgenomen in zijn kaarttekening) fysiek duidelijke paden waren die gezien vanaf een bepaalde hoogte.
Ook, volgens Watkins, waren deze rechte lijnen op de kaart (onderweg de echte voetpaden vervaagd door het onderzoek) verankerd door wat hij "ley-markers" noemde. Deze markers waren natuurlijke formaties of door de mens gemaakte objecten. In de meeste gevallen waren de door de mens gemaakte objecten oude structuren zoals terpen, kerken, inkepingen in heuvels, kastelen en Stonehenge.
Watkins vermoedde dat hij oude handelsroutes of wegen had ontdekt die gemakkelijke toegang boden die mogelijk al in het Neolithische tijdperk dateren. Zijn onderzoek zou er echter toe leiden dat anderen die zijn boek lezen tot andere conclusies komen.
New Age occultisten, wichelroedelopers en ufologen hebben soortgelijke beweringen gedaan dat deze lijnen mysterieuze energie bevatten.
Alternatieve onderzoekers sluiten zich aan bij de Ley Line Craze
Sommige mensen hadden verschillende opvattingen over leylijnen. Een andere onderzoeker in de zaak, Paul Deveraux, suggereerde bijvoorbeeld dat alle structuren met de 'henge' in de titel ley-markers waren voor een of meerdere ley lines ( Ancient-Wisdom.com, 2009). Zijn interpretatie was mild. Dat is niet altijd het geval bij andere onderzoekers.
In 1969 schreef schrijver John Michell in zijn boek, The View Over Atlantis, dat leylijnen spirituele en mystieke eigenschappen hadden die de uitlijning van landvormen schijnbaar beïnvloedden. Hij baseerde dit concept op feng shui, een oud Chinees concept met betrekking tot de spirituele krachten van items die op strategische locaties zijn geplaatst.
Michell's boek was een belangrijk moment in het leylijnconcept. Om te beginnen heeft het de term nieuw leven ingeblazen nadat het door het publiek bijna was vergeten.
Ten tweede bracht het andere spiritueel ingestelde onderzoekers en groepen ertoe te geloven dat leylijnen magische eigenschappen hadden. New Age occultisten, wichelroedelopers en ufologen hebben soortgelijke beweringen gedaan dat deze lijnen mysterieuze energie bevatten.
Een van deze groepen, de ufologengemeenschap, beweerde dat de leylijnen bedoeld waren als landingszones voor buitenaardse wezens. Anderen beweerden dat ze een vorm van portaal moesten vertegenwoordigen waarin deze buitenaardse wezens ooit zouden verschijnen. In andere verslagen geloofden ze dat de waargenomen verbinding van de leylijnen met oude ruïnes (zoals Stonehenge) eigenlijk een code was om aan te geven wanneer de aliens zullen aankomen.
Stad Blackwardine, Millvern Hill en Stonehenge
{ "Lat": 51.771034, "lng": - 1, 7471490000000001, "zoom": 7, "maptype": "hybride", "markers": [{ "id": 83452, "lat": "52, 355518", "lng ":" - 1.174320 ", " name ":" Blackwardine, England ", " address ":" England, UK ", " description ":" Blackwardine, England "}, {" id ": 83453, " lat ":" 52.136620 ", " lng ":" - 2.319977 ", " name ":" Millvern Hill England ", " address ":" Malvern, UK ", " description ":" Millvern Hill, de plaats Watkins heeft de leylijnen waargenomen "}, {"id": 83454, "lat": "51.178883", "lng": "- 1.826215", "name": "Stonehenge, England", "address": "Stonehenge, Amesbury SP4 7DE, UK", "beschrijving ":" Stonehenge, de beroemde structuur die vaak wordt gebruikt als ley marker. "}], " ModuleId ":" 41783458 "} A Blackwardine, Engeland: Engeland, VKde weg vragen
Blackwardine, Engeland
B Millvern Hill Engeland: Malvern, UKde weg vragen
Millvern Hill, de plek Watkins observeerde de leylijnen
C Stonehenge, Engeland: Stonehenge, Amesbury SP4 7DE, UKde weg vragen
Stonehenge, de beroemde structuur vaak gebruikt als een ley marker.
Beyond England, Beyond the Ruins
Het concept van leylijnen is uitgebreid voorbij de oude ruïnes van Engeland. In sommige gevallen zijn geologische locaties over de hele wereld inbegrepen. Mt. Everest, Ayers Rock in Australië, de Grote Piramide van Gizeh, Sedona in Arizona en Mutiny Bay behoren tot de plaatsen waarvan wordt aangenomen dat ze speciale krachten hebben gecreëerd door leylijnen.
Velen binnen de New Age-groepen geloven dat deze lijnen niet alleen religieuze sites met elkaar verbinden; ze verbinden gebieden van anomalieën in het magnetische veld. Wat deze krachten kunnen doen, is onzeker. Sommigen beweren dat het de gezondheid verbetert, terwijl anderen geloven dat het portalen naar andere universums zijn.
Wat suggereert onderzoek?
De oorspronkelijke beweringen van Watkin (en mogelijk de meest plausibele) gaven aan dat deze lijnen bestonden als oude voetwegen naar talloze oriëntatiepunten in Engeland. Spiritualiteit of kosmische krachten werden nooit overwogen.
Toch zijn de conclusies van Watkins bekritiseerd omdat ze incidentele en toevallige uitlijningen van de duizenden oriëntatiepunten en structuren op het Engelse platteland niet uitsluiten.
Michell's ideeën zijn echter door de wetenschappelijke gemeenschap volkomen verworpen. Zoals veel internetsites, waaronder The Skeptics Dictionary, aangeven, is er absoluut geen wetenschappelijk bewijs (laat staan iets concreets om te bestuderen) dat de magische eigenschappen van deze lijnen bevestigt.
Ondanks het gebrek aan bewijs, zijn er toch velen die beweren het mysterie van de leylijn te hebben opgelost. Een voorbeeld was de New Age-groep, de Geo Group. Ze kregen $ 5.000 van de Seattle Arts Commission om een leylijnkaart van Seattle te maken. De groep gebruikte een foto die leek op een hybride satellietfoto van de stad. De groep beweerde dat het bevestigde dat Seattle in overeenstemming was met zijn leylijnsysteem. Precies hoe tot een conclusie was gekomen, is nooit uitgewerkt.
Ten slotte zijn leylijnen voorbij zijn oorsprong gegaan en zijn gebruikt om andere oude concepten uit te leggen, zoals de Nazca-lijnen in Peru. Nogmaals, hoe en waarom worden nooit volledig uitgelegd.
Uiteindelijk zijn de theorieën die verband houden met leylijnen echter afgeweken van het rationele (en plausibele) concept van één persoon en zijn ze het domein van pseudowetenschap binnengegaan.
En daarmee kan men concluderen dat leylijnen denkbeeldige lijnen zijn, maar geen magische portalen.
