The Writing on the Wall
Bijgeloof wordt gedefinieerd als: "Een geloof of praktijk als gevolg van onwetendheid, angst voor het onbekende of vertrouwen in magie."
Misschien zijn bijgeloof gewoon geboren uit onze angsten die we niet gemakkelijk kunnen verklaren. Hierna volgen enkele voorbeelden van de verhalen van deze oude vrouwen - waarvan een aantal al vanaf zeer jonge leeftijd in mij waren ingebakken.
Of iemand gelooft dat er een stukje waarheid in elk bijgeloof zit, of dat ze allemaal compleet poppycock zijn, is aan het individu. Ik zweef bijvoorbeeld ergens in het grijze gebied dat tussen de twee bestaat.
1. De zwarte kat
Er is lang gedacht dat een zwarte kat zijn pad kruisen een teken is van gevaar voor de boeg. De geschiedenis van deze specifieke tint van katten is gevuld met gruwelijke voorbeelden van pech - waarvan de overgrote meerderheid op de kat viel.
Zwarte katten hebben door de eeuwen heen het donkere karakter van de mensheid gesymboliseerd. Vaak gezien als een metgezel van heksen en beoefenaars van het occulte, werden ze belasterd en onderworpen aan massale uitroeiing.
Gelukkig heeft de zwarte kat in de loop der jaren zijn kampioenen gehad, waardoor hij ondanks zijn ongelukkige reputatie heeft kunnen overleven en bloeien. Toch zijn er nog steeds mensen die hun best zullen doen om te voorkomen dat ze elkaar kruisen, opdat ze niet in de duisternis worden getrokken door de verleiding van de mysterieuze katachtige. Oude bijgeloof sterft hard en eeuwen van geassocieerd worden met ongeluk worden niet snel vergeten.
2. Brood en boter
Dit is een waarschuwing dat mijn moeder nog steeds verwijst als we samen op pad zijn. Volgens haar moeten twee mensen die zij aan zij lopen niet gescheiden worden door een object op hun pad. Als zoiets gebeurt, zal dit spoedig leiden tot een scheiding op een meer permanente basis.
Bijvoorbeeld, als een paar hand in hand op straat loopt en een lantaarnpaal of bord vooruit staat; een van hen moet "brood en boter" zeggen terwijl ze hun handen ontgrendelen om plaats te maken voor het obstakel. Dit ritueel verzekert dat de twee, hoewel kort gescheiden, als een duo aan elkaar verbonden blijven.
Het is niet moeilijk om de logica hierachter te begrijpen. Brood en boter zijn twee dingen die als een natuurlijke combinatie worden beschouwd. Door 'brood en boter' te zeggen, laten een paar dat bij elkaar hoort elke negatieve kracht die in de buurt zweeft, weten dat hun afscheid slechts tijdelijk is. Dit geldt niet alleen voor geliefden, maar ook voor ouders en hun kinderen.
De uitroep van "brood en boter" kan ook in groepen worden gebruikt, zolang ze in een even aantal kunnen worden opgedeeld. Het klinkt misschien gek, maar het geeft troost aan degenen die het universum willen laten weten dat niets hen gescheiden kan houden van degenen van wie ze houden.
3. Uit het zicht
Een ander bijgeloof dat ik mijn hele leven heb gehoord, is dat het pech is om iemand te zien vertrekken totdat ze volledig uit het zicht zijn verdwenen. Dit betekent dat ze voorgoed uit je leven lopen; nooit meer terug te keren.
Mijn moeder gaat tot op de dag van vandaag naar het raam en zwaait naar terwijl we vertrekken, maar trekt zich dan terug naar haar stoel voordat we wegrijden. Omdat deze eikel niet ver van de bijgelovige boom viel, merk ik dat ik me de rug toekeer voordat iemand waar ik om geef buiten mijn gezichtsveld valt. Beter dan genezen.
4. Witte dieren
Een wit dier tegenkomen, vooral een dier dat niet op zijn plaats is in zijn omgeving, wordt beschouwd als een voorteken van slechte dingen die nog moeten komen. Normaal gesproken, wanneer een wit dier uit het niets verschijnt, zou ons gezin zich schrap zetten voor tragedie.
De eerste keer dat ik me dit specifieke bijgeloof herinner, was toen we naar een zwerm merels keken die besloten hadden in onze voortuin aan te steken. Ik herinner me de reactie van mijn moeder toen een flits van witte veren plotseling zichtbaar werd in de verder zwarte horde; haar gezicht werd bijna net zo bleek als de spookachtige vogel.
Zelfs als kind nam ik aan dat de witte vogel een albino was. Mijn moeder daarentegen bereidde zich onmiddellijk voor op slecht nieuws. Zo'n aanblik was uiterst zeldzaam en de vogel was schreeuwend misplaatst.
Er waren geen gruwelijke sterfgevallen als gevolg van het uiterlijk van de vogel, maar onze familie ondervond wel een klein ongelukje in de dagen onmiddellijk na zijn bezoek. Het begon toen mijn vader op een ochtend besloot alleen te gaan jagen; iets wat hij zelden deed. We begonnen ons pas zorgen te maken toen de zon onderging en niemand van hem had gehoord.
Later op de avond kwam hij de deur binnen hobbelen. Het bleek dat hij diep in het bos was gevallen en zijn been had gebroken. Zonder redding gebruikte hij zijn pistool als kruk terwijl hij de schijnbaar eindeloze reis terug naar zijn vrachtwagen maakte. Het had hem bijna negen uur gekost om deze taak te volbrengen.
Natuurlijk waren de witte vogel die in onze tuin verscheen en het ongeluk van mijn vader in het bos puur toeval, maar je zult mijn moeder nooit laten geloven dat de ongewone bezoeker niet door een hogere macht is gestuurd om te waarschuwen voor dreigend gevaar.
5. Onverklaarbare geluiden
Een van de meest prominente angsten die bij ons opkwam, was die van mysterieuze geluiden. Een luide knal die overal vandaan leek te komen en nergens was degene die we het meest hebben leren vrezen.
Ik weet niet of dit typisch is in alle huishoudens, maar af en toe hoorden we iets dat klonk als een extreem zwaar voorwerp dat de zijkant van ons huis raakt.
Bij inspectie zou er geen schade te zien zijn, noch zou er iets rondslingeren dat daar niet thuishoorde. Toch zouden we allemaal de knal horen, hoewel niemand van ons kon zeggen waar het vandaan kwam.
Nogmaals, mijn moeder nam dit als een voorteken. Daarna zou ze dagenlang op spelden en naalden zitten; bang voor het ergste. Volgens haar gebeurde er meestal iets ergs binnen drie dagen na een dergelijke gebeurtenis. Deze theorie was van generatie op generatie doorgegeven.
Het werd nooit volledig uitgelegd, maar ik begreep dat de luide dreun werd beschouwd als iets dat probeerde te doorbreken vanaf de andere kant met een waarschuwing om licht te betreden of de gevolgen onder ogen te zien.
Deze storingen waren zeldzaam, maar toen ze zich voordeden, brachten ze ons huishouden tot stilstand. Meestal gingen er drie dagen voorbij en was het incident vergeten. Af en toe zou er een onaangename aflevering zijn die de zaak zou afsluiten.
Op een keer werd onze kat gedood door een auto de dag nadat we de knal hoorden die aan de waarschuwing voldeed. Mijn moeder merkte op dat ze een hekel had aan wat er met ons huisdier was gebeurd, maar ze was blij dat het voorbij was, zodat ze zich geen zorgen meer kon maken.
Ik heb het geluid niet gehoord dat vroeger ons familiehuis naar de fundering wiegde sinds ik mijn eigen jaren geleden verhuisde. Misschien was mijn moeder de katalysator sinds ze de bizarre fenomenen op verschillende plaatsen sinds haar jeugd had meegemaakt.
Of een onverwacht geluid dat uit het niets lijkt te komen, aan de andere kant is opgekomen dat er gevaar dreigt of dat een volledig goedaardige gebeurtenis moet worden geïnterpreteerd. In mijn ouderlijk huis was het de eerste, zonder twijfel.
6. Op een graf stappen
Het is een lange overtuiging dat men voorzichtig moet zijn tijdens het bezoeken van de heilige gronden van een begraafplaats. Voor velen is het plaatsen van je voeten op het graf van iemand die in eeuwige rust is een daad van gebrek aan respect die snel zal worden gevolgd door een golf van pech.
Ik kan me als kind herinneren dat mijn moeder me vastgreep en me wegtrok uit de begraafplaats van mijn oom toen ik op de heuvel van aarde liep waaronder hij lag. Ik kreeg vervolgens een strenge lezing van niet alleen haar, maar ook mijn tantes. Blijkbaar had ik onbedoeld de hele familie opengesteld voor ongeziene kwaaddoeners die tussen de grafstenen wonen. Wie weet?
Het is een understatement om te zeggen dat ik door de ervaring werd getekend. Hoewel er niets verschrikkelijks gebeurde doordat ik op heilige grond was getreden; de hele beproeving was verontrustend voor een beïnvloedbaar kind.
Graven zijn een twistpunt voor verschillende mensen. In een interview met talkshowhost Mike Douglas in de jaren zeventig illustreerde acteur George Raft hoe diep sommige mensen zelfs worden geraakt door de loutere vermelding van het woord.
Raft was beroemd om zijn portretten van gangsters en andere stoere jongens in films van de jaren 1930 en 40s. Tijdens zijn sit-down met Douglas vroeg de interviewer de potige acteur of iets hem bang maakte. Raft antwoordde dat hij een verlammende angst voor graven had. Om het woord te uiten schudde hem tot zijn kern. Hij maakte geen grapje. George Raft, screen bad guy, werd tijdens het gesprek zo emotioneel dat hij tranen uit zijn ogen moest vegen terwijl hij sprak.
Er zijn ook mensen die geloven dat als iemand een plotselinge rilling ervaart, dit betekent dat een dier, meestal een gans, over de plek is gelopen waar ze ooit zullen worden begraven.
Of men begraafplaatsen met ambivalentie of angst beschouwt; de eerder genoemde huivering kan een verontrustende herinnering zijn dat niets eeuwig duurt.
7. De vallende foto
Een ingelijste foto van een geliefde van de muur laten vallen, wordt door de meer bijgelovige onder ons beschouwd als een teken dat het ongeluk ten minste een van de partijen zal overkomen wiens beeld achter het glas verschijnt.
Op dezelfde manier is het een onheilspellende waarschuwing voor iemand op de foto om een frame te hebben dat op een plat oppervlak staat en plotseling naar voren valt. Als het glazen gedeelte van het frame scheurt, kun je maar beter uitkijken. Meestal wordt hiermee gedacht dat er een einde aan iets komt.
Als een paar op de foto wordt afgebeeld, is er een ontkoppeling aanstaande. Als er maar één persoon op de foto staat, kunnen hun dagen worden genummerd. Een groepsfoto is een jokerteken. Het is mogelijk dat pech slechts een van de mensen regelt die in de stille staat, maar geen zekerheid. In dit geval worden degenen die in dergelijke dingen geloven gedwongen om met ingehouden adem te wachten om erachter te komen wie onder hen zal worden aangeraakt door de wispelturige hand van het lot.
8. Een lege stoel schommelen
Men denkt dat het gedachteloos schommelen op een lege stoel verwoestende gevolgen heeft voor de persoon die normaal de ruimte inneemt. De praktijk lijkt op het verkondigen dat ze niet langer in het lichaam aanwezig zijn, maar alleen in de geest bestaan. Als de stoel echter meestal voor het grijpen ligt, zal de persoon die hem heeft geschud terwijl hij leeg was het waarschijnlijke slachtoffer zijn.
Zoals met veel bijgeloof, speelt dit in de angst dat iets dat we niet kunnen beginnen te begrijpen altijd op de loer ligt te wachten op de gelegenheid om de dunne draad van het leven te doorsnijden. Het enige dat het nodig heeft om een ziel te claimen, is dat iemand een deur opent en deze de wereld van de levenden laat binnengaan. Een lege stoel schommelen is de uitnodiging waar ze naar hunkert.
Er is een manier om de ondergang tegen te gaan, maar de schuldige moet snel handelen. Om de vloek tegen te gaan, moeten ze zichzelf in de stoel planten en luid een gebed voordragen in de naam van de persoon die ze in gevaar hebben gebracht. Als dit correct wordt gedaan, zal dit alle zielenverzamelaars weren die mogelijk zijn opgeroepen.
Alleen de persoon die in de eerste plaats de stoel heeft geschud, kan het proces dat ze in gang hebben gezet omkeren. Het veiligste middel om een dergelijke beproeving te vermijden, is gewoon te bedenken waar men hun handen legt. Als een stoel bedoeld is om te schommelen; zorg ervoor dat er iemand in zit terwijl het in beweging is.
9. Een verwoeste auto kopen
Het is echt een zegen wanneer een persoon een auto-ongeluk overleeft. Ze gaan door over hun leven, dankbaar voor elke dag en alles is goed. Wanneer een gesloopte auto echter weer rijklaar wordt geacht, kan deze een stigma met zich meebrengen dat niet gemakkelijk wordt gewist.
Zoals bijgeloof is, is een voertuig dat in een verkeersongeluk is vervormd door het lot gemarkeerd. Iets, ergens, probeerde en faalde om het buiten bedrijf te stellen. De eigenaar van een dergelijke auto wordt geadviseerd dat het slechts een kwestie van tijd zal zijn voordat een nieuwe crash de taak voltooit.
Verrassend genoeg is dit een van de weinige noties waar mijn familie zich niet aan hield. Ik heb het door de jaren heen vaak gehoord, maar niet van hen. Een bron was een oudere heer die vanuit zijn garage kleine reparaties aan mijn auto deed. Hij heette Charlie.
Jaren geleden kocht ik een gebruikte auto van een dealer en bracht deze naar Charlie voor een snelle inspectie. Ik wist niets van de geschiedenis van de auto toen ik deze in Charlie's garage reed.
De oude man wierp een blik op de auto en schudde zijn hoofd. Hij vertelde me dat het niet goed was. Hij wist meteen dat het op een bepaald moment was gesloopt. Ik nam aan dat hij bedoelde dat het niet mechanisch gezond was, maar dat was niet zijn eerste zorg geweest.
Charlie was normaal gesproken een man van weinig woorden, maar hij gaf me die dag een earful. Hij vertelde me dat hij niets verkeerds had gezien met de auto, maar dat ik hem toch moest inruilen voor iets anders. Hij veegde het zweet de hele tijd van zijn gezicht terwijl hij waarschuwde om de auto kwijt te raken.
Ik luisterde naar wat hij te zeggen had; hoewel het weinig zin had. Ik betaalde hem en ging op weg; niet nadenken over zijn woorden. Minder dan twee weken later kreeg ik een achterstand en werd de auto als een totaal verlies beschouwd. Als gevolg van het ongeval kreeg ik een whiplash waardoor ik jarenlang last van hoofdpijn kreeg.
Misschien waren Charlie's waarschuwing en de daaropvolgende botsing slechts toevalligheden. Hoe het ook zij, ik heb me altijd afgevraagd of Charlie iets meer van auto's wist dan wat er onder de motorkap te zien was.
10. De kaarsvlam
Het aansteken van kaarsen is een gangbare praktijk die wordt gebruikt in tijden van rouw, gebed, meditatie en ontspanning. Aan de andere kant van het spectrum spelen kaarsen ook een rol bij veel rituelen met een donkerder karakter.
Er zijn verschillende bijgeloof in verband met kaarsen en, meer specifiek, hun vlammen. Er wordt gezegd dat als de vlam van een kaars plotseling verandert van zijn normale tint naar een diepblauwe, een ongenode gast de kamer is binnengekomen. Meestal betekent dit de aanwezigheid van iets uit de geestenwereld.
Een vlam die lijkt te langwerpig is en naar het plafond reikt, is ook een teken dat er een buitenaards wezen aanwezig is. Als pogingen om een kaars uit te blazen herhaaldelijk mislukken, betekent dit dat iets van de andere kant contact probeert te maken. De geest zal proberen elke poging om de vlam te doven te dwarsbomen, omdat dit hun enige communicatiemiddel zou verbreken.
Een kaars die blijft roken lang nadat de vlam is gesmoord, is ook representatief voor een aanhoudende manifestatie. Het lijkt erop dat, net zoals kaarsen de levenden troost bieden, ze hetzelfde doen voor degenen die in het land van schaduwen verblijven.
*Bron
