Romeinse en Griekse mythologie: namen, goden, planeten
Deze pagina geeft de namen van goden uit de Romeinse en Griekse mythologie naar wie de planeten zijn vernoemd en legt uit hoe die planeten naar hen zijn vernoemd. Het geeft ook foto's van deze goden en vertelt hun verhalen. Bij uitbreiding beïnvloedden de planeten van deze goden - in de hoofden van de ouden - de persoonlijkheidskenmerken van mensen die op verschillende tijdstippen van het jaar werden geboren. Er is dus een verband tussen goden, planeten en astrologie.
In het begin was chaos
De Ouden merkten op dat hoewel de meeste sterren een relatief vaste positie hielden, sommigen van hen leken te bewegen. Vijf van dergelijke "rondzwervende sterren" - het woord "planeet" komt van een Grieks woord dat "dwalen of dwalen" betekent - waren zichtbaar voor het blote oog. Dit waren Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus. In feite wordt gedacht dat zowel de zevendaagse week als de algehele heiligheid van het getal zeven binnen veel mystieke / religieuze tradities misschien zijn begonnen met de observatie van zeven hemellichamen die bewogen. Dit waren de vijf zichtbare planeten hierboven vermeld, de zon en de maan. Elk van deze zeven hemellichamen wordt geassocieerd met een bepaalde dag van de week.
Volgens de Griekse mythologie was de eerste god Chaos. Terwijl het woord Chaos bepaalde beelden van chaos en wanordelijkheid in de Engelstalige geest brengt, was de Griekse god Chaos gewoon een groot, leeg, zwart niets. Chaos was Niets, de Leegte of lege ruimte.
Na Chaos verscheen de godin Aarde. Ze stond bij de Grieken bekend als Ge (of Gaia) en bij de Romeinen als Terra. Merk op dat de naam "George", wat "boer" betekent, afkomstig is van het Griekse "Ge" (aarde) en "ergos" (om te werken), wat letterlijk betekent "iemand die de aarde bewerkt". Aan de andere kant is het Latijnse (Romeinse) woord "Terra" (aarde) de bron van woorden als "buitenaards".
Volgens de Griekse mythologie verscheen de aarde vanuit het niets: "Chaos was allereerst, maar daarna verscheen de aarde met een brede boezem" (Hesiod, Theogony ). Voor de ouden werd de aarde natuurlijk niet als een planeet gezien, omdat het helemaal niet werd waargenomen om te “dwalen” of te bewegen.
Ik zal het woord "Latijn" en het woord "Romein" door elkaar gebruiken, omdat Latijn de taal van de oude Romeinen was.
Om Griekse versus Romeinse mythologie te verduidelijken
In dit artikel zal ik het hebben over de Griekse goden en hun Romeinse "tegenhangers" alsof ze identiek waren. Deze goden hadden echter verschillende mythologieën in de Griekse en Latijnse tradities. Deze verschillende mythologieën werden uiteindelijk op vele manieren gemengd, toen Rome probeerde een groot deel van de Hellenistische (Griekse) cultuur in zijn eigen imperium te verwerken. Op andere manieren bleven ze echter verschillend.
De maagdelijke geboorte van de hemel
Ge (aarde) was een maagd toen ze haar eerstgeboren zoon Ouranos baarde, wat in het Grieks 'Sky' betekent. "Ouranos" is het Griekse woord dat in Engelse vertalingen van het christelijke nieuwe testament wordt vertaald als "hemel". Hoewel de Romeinse naam voor de god Sky Caelus was, was de Latijnse spelling van de Griekse naam Ouranos "Uranus". Hieruit krijgen we de naam van een moderne planeet.
Ik noem Uranus een 'moderne' planeet, omdat deze planeet met de blote ogen onbekend was voor de ouden. De planeet Uranus is zo genoemd omdat deze grenst aan Saturnus. Saturnus was de zoon van Uranus, zoals ik hierna zal uitleggen. In de astrologie wordt Uranus in de moderne tijd (hoewel niet oorspronkelijk) geassocieerd met het sterrenbeeld Waterman. Omdat Uranus niet een van de zeven bewegende hemellichamen is die met het blote oog zichtbaar zijn, wordt het niet geassocieerd met een van de zeven dagen van de week.
De gouden eeuw van de mensheid
Hoewel Ge via de maagdelijke geboorte van Ouranos is bevallen, heeft ze op traditionele wijze Kronos (Latijnse naam: Saturnus) geboren: door te copuleren met haar zoon Ouranos. Kronos was de laatste van de oorspronkelijke Titanen (kinderen van Ge en Ouranos), en moet niet worden verward met Chronos (Time).
Toen Ouranos Ge boos maakte door enkele van haar kinderen in haar te stoppen, hielp Kronos haar door zijn vader, Ouranos, met een sikkel te castreren. Door deze handeling werd Kronos effectief de oppergod voor een lang seizoen. Tijdens zijn heerschappij was de mensheid een 'gouden ras', dat, net als goden, 'met gelukkige harten leefde. . . onaangeroerd door werk of verdriet. Vile ouderdom verscheen nooit [. . .] In vrede leefden ze met elke voorziene behoefte ”(Hesiod, Works and Days ).
Uiteindelijk werd Kronos / Saturnus geassocieerd met de oogst, de landbouw en een Gouden Eeuw voor de mensheid. Gezien de associatie van Saturnus met een Gouden Eeuw, denk ik dat het passend is dat Saturnus de oorspronkelijke heersende planeet van het teken Waterman was, omdat het zogenaamde "Tijdperk van Waterman" in de collectieve psyche nu geassocieerd wordt met een soort gouden Nieuwe Leeftijd. De associatie van Kronos met landbouw leidt tot een ironische weergave van Saturnus / Kronos als een sikkel (zijn hulpmiddel om zijn vader te castreren) voor het oogsten.
Zaterdag wordt geregeerd door Saturnus, waaraan de dag zijn naam dankt. Het is dan passend dat zaterdag de traditionele Joodse rustdag was, omdat het tijdens de heerschappij van Saturnus werd gezegd dat de mensheid in eeuwige rust had geleefd.
Een verhaal over schoonheid
Hoewel onze moderne gevoelens het verontrustend kunnen vinden dat Saturnus werd geboren uit een incestueuze relatie tussen Ge en haar zoon Ouranos, kunnen we de oorsprong van onze volgende god nog meer verontrustend vinden. Nadat Saturnus / Kronos zijn vader had gecastreerd, vielen de geslachtsdelen van zijn vader in de zee, waar "wit schuim het onsterfelijke vlees omringde" (Hesiod, Theogony ). Dit witte schuim groeide uit tot een mooi meisje: Aphrodite, de godin van liefde en schoonheid. In feite koppelt Hesiodus de naam "Aphrodite" aan deze verontrustende oorsprong en zegt dat de naam afkomstig is van het woord "aphros", het Griekse woord voor "schuim / schuim". Dit is waarschijnlijk een valse etymologie voor de naam, maar het is zeker memorabel.
De Romeinse naam voor Aphrodite is Venus. De planeet Venus is vernoemd naar de godin van de schoonheid omdat het, naast de maan, het helderste is aan de nachtelijke hemel. Het is inderdaad mooi. In astrologie regeert de planeet Venus over Weegschaal en Stier. Venus regeert ook vrijdag, daarom is vrijdag in het Spaans "Viernes". Spaans is een Romaanse taal, die niet zo romantisch is als het klinkt. Het betekent gewoon dat Spaans een van de verschillende talen is die is afgeleid van het Latijn, de taal van Rome.
Alles is eerlijk in liefde en oorlog
De minnaar van Aphrodite, Ares (een zoon van Zeus), was de Griekse god van oorlog, mannelijkheid en moed. Zijn Romeinse naam was Mars. Symbolisch combineerde dit romantische partnerschap de idealen van liefde / schoonheid met die van oorlog / vernietiging. De Romeinen zagen oorlog als het mechanisme om vrede en orde te bewaren: de "Pax Romana". Mars was dus een van de belangrijkste goden voor de Romeinen. De Grieken gaven Ares / Mars niet dezelfde verheerlijking en toonden soms een beetje minachting jegens hem.
Het verband tussen liefde en oorlog drukt ook een waarheid uit die aanwezig is in andere spirituele tradities: vernietiging is een vorm van creatie. Vernietiging ruimt het oude op en maakt de weg vrij voor iets nieuws en moois. Aldus is de hindoegod Shiva, hoewel hij het principe van vernietiging belichaamt, niet een kwaadaardige god. Shiva's destructieve karakter duidt op de mogelijkheid van een nieuw begin.
Evenzo werd van veel van de belangrijkste godinnen uit de mythologie over de hele wereld gezegd dat ze zowel oorlog als liefde / vruchtbaarheid / seksualiteit regeerden. Slechts enkele van dergelijke godinnen zijn de Griekse Astarte, de Noorse Freyja en de Mesopotamische Inanna / Ishtar.
Een moderner verband tussen liefde en oorlog is te vinden in Sigmund Freud's concept van de id, dat basisdrijfveren belichaamt, met name seks en agressie. Freud kwam ook mensen beschouwen als twee primaire drijfveren die hun gedrag motiveren. Eén drive is richting leven / seks / reproductie, en de andere drive is richting dood / vernietiging. Misschien waren liefde en oorlog verbonden in de mythen van de ouden omdat dit partnerschap een partnerschap van drijfveren weerspiegelt binnen ons "reptielen" bewustzijn.
Een nog modernere connectie wordt gevonden in de titel van het boek, Mannen zijn van Mars, Vrouwen zijn van Venus. Hier staat Mars / Ares voor agressie en moed (bekendheid om iemands prestaties) en Venus / Aphrodite staat voor schoonheid en liefde (vervulling in interpersoonlijke relaties).
De planeet Mars is vernoemd naar de god van de oorlog omdat deze roodachtig van kleur is en doet denken aan bloedvergieten. Het is niet verrassend dat Mars (d.w.z. Ares) het astrologische teken, Ram regeert. Hij regeert mede Schorpioen. Hij regeert ook de maand maart. De naam van die maand is afgeleid van de naam "Mars". De term "martial", zoals in "martial arts", is ook afgeleid van zijn naam.
De dag van de week geregeerd door Mars / Ares is dinsdag. Het woord "dinsdag" betekent letterlijk "Tiw's Day". Tiw was een Germaanse oorlogsgod, vergelijkbaar met Mars / Ares. We zullen zien dat in het Engels de namen van Griekse en Romeinse goden vaak worden vervangen door de namen van Germaanse goden met eigenschappen die lijken op die van de goden die ze vervangen. De reden hiervoor is dat Engels een Germaanse taal is. Aan de andere kant behouden de Romaanse talen de namen van de Latijnse (Romeinse) goden, omdat de Romaanse talen rechtstreeks uit het Latijn komen. Deze talen omvatten Spaans, Frans, Italiaans en Portugees.
De vader van goden en mensen
Laten we terugkeren naar ons verhaal over Kronos (Saturnus), die zijn vader, Ouranos / Uranus (Sky) castreerde. Vanwege deze gewelddadige daad profeteerden zijn ouders dat Kronos ooit zou worden omvergeworpen door een eigen zoon. Om dit te voorkomen, begon Kronos zijn kinderen op te eten toen ze eenmaal waren geboren. Hij verwekte verschillende kinderen met zijn vrouw Rhea (Romeinse naam: Ops), waaronder Hades, Poseidon en Hera. Hij at ze allemaal meteen op.
Rhea hield er echter niet zo van om haar kinderen door haar man te laten opeten. Dus, na de geboorte van Zeus, bedacht ze een truc om te voorkomen dat Kronos Zeus at. Ze wikkelde een grote steen in babykleding en blijkbaar kon Kronos het verschil niet zien. Hij at de rots op. Rhea bracht Zeus in veiligheid en verbergde hem totdat hij volwassen was.
Toen hij volwassen was, diende Zeus zijn vader een drankje waardoor hij de kinderen die hij had ingeslikt (de broers en zussen van Zeus) moest overgeven. Toen voerden Zeus en zijn broers en zussen een cataclysmische oorlog tegen Kronos en zijn broers en zussen, de Titanen. Ze versloeg uiteindelijk de Titanen en gevangen ze diep in de sombere onderwereld, genaamd Tartarus. Interessant genoeg lijkt de christelijke bijbel naar deze mythe te verwijzen in 2 Petrus 2: 4, zelfs met het woord "Tartarus".
Met de Titanen uit de weg, was Zeus vrij om te regeren als koning over alles, zowel goden als mensen. Hij vestigde zich met zijn broers en zussen en kinderen op Mt. Olympus, dat is waarom ze allemaal bekend werden als de "Olympische goden". Zeus werd almachtig en alwetend; niemand kon zijn wil dwarsbomen.
De Romeinse naam voor Zeus is Jupiter. De planeet Jupiter is vernoemd naar de koning van de goden omdat het de grootste planeet is. Jupiter regeert ook over donderdag. Nogmaals, het Engels, zijnde een Germaanse taal, hernoemde Jupiter's dag "Thor's Day". Thor was een Germaanse (Noorse) god die veel overeenkomsten vertoonde met Jupiter. In Romaanse talen wordt de Latijnse naam "Jupiter" echter behouden, omdat deze talen uit het Latijn komen. In het Spaans is donderdag bijvoorbeeld "Jueves", gebaseerd op een alternatieve Latijnse vorm van de naam Jupiter: Jovis / Jove.
Zeus / Jupiter was bekend bij veel verschillende epithetten. Hij werd Vader van Goden en Mensen genoemd; zelfs de goden die niet zijn letterlijke kinderen waren, noemden hem vader. Hij werd de Thunderer genoemd, want hij was degene die de donder en de bliksemflits vasthield. Hij werd The All-Wise of Counselor genoemd, omdat hij alles wist, en was de bron van wijsheid en raad voor zowel goden als mensen. Dit zijn slechts enkele van zijn namen.
Jupiter regeerde vroeger over het astrologische teken Vissen, maar regeert nu over het teken Boogschutter. Omdat ik zelf een Boogschutter ben, wordt de planeet die mijn teken regeert geassocieerd met de Almachtige, Alwijze Wijze Koning en Vader van Goden en Mensen. Hoe cool maakt dat me?
De prins der leugenaars
Hermes, een zoon van Zeus, was de boodschapper van de goden (net als Iris, de regenboog). Omdat Hermes veel reisde, werd hij geassocieerd met reizen en het oversteken van grenzen, zowel alledaags als goddelijk. Hermes 'vermogen om grenzen te overschrijden is wat hem in staat stelde om boodschappen van de goden in het goddelijke rijk aan mensen in de sterfelijke sfeer over te brengen. Het is ook wat hem in staat stelde om nieuw vertrokken zielen van de aarde naar de Onderwereld te leiden. Zijn Romeinse naam was Mercurius.
Hermes / Mercury was extreem snel, met gevleugelde schoenen en een gevleugelde hoed om hem van plaats naar plaats te krijgen. Zo werd hij geassocieerd met hardlopen en atletiek. Zijn positie als heraut verbindt hem met taal; hij is een god van schrijven, oratie, literatuur en poëzie. Hij wordt vaak geassocieerd met magie. Hij is ook verbonden met diplomatie, onderhandeling en interpretatie.
Misschien nog interessanter, hij was ook de beschermgod van leugenaars, dieven, bedriegers, bedriegers en kooplieden. Hij werd als zeer sluw en slim beschouwd. Door zijn associatie met handelaren werd hij geassocieerd met handel en handel in het algemeen.
De planeet Mercurius is vernoemd naar de snelle boodschapper van de goden vanwege de snelheid van zijn baan rond de zon. Het is de snelste van alle planeten. Mercurius heerst over de astrologische tekens Tweelingen en Maagd. Mercurius regeert ook woensdag. Het woord "woensdag" is ontstaan omdat in het Engels "Mercuriusdag" werd vervangen door "Woden's dag", dat later "woensdag" werd. Woden, ook bekend als Odin, was een Germaanse god die erg leek op Mercurius. In talen die zijn afgeleid van het Latijn, blijft de naam "Mercurius" behouden. Het Spaanse woord voor "woensdag" is dus "Miércoles".
Liniaal van de doden
Terwijl Mercurius de zoon van Zeus (Jupiter) was, had Zeus ook twee broers: Hades en Poseidon. Nadat Zeus en zijn twee broers hun vader, Kronos / Saturn, hadden verslagen, verdeelden de drie broers de heerschappij van de kosmos door loting te trekken. De aarde en Mt. Olympus was gelijk verdeeld tussen de drie van hen, maar ze ontvingen ook elk hun eigen persoonlijke domeinen. Zeus kreeg de hemel, Poseidon de zeeën en Hades de onderwereld.
Men geloofde dat de onderwereld in de oudheid letterlijk onder de grond bestond. In het begin was Hades strikt de naam van de god die de onderwereld regeerde. De onderwereld werd zo bekend als het "huis van Hades". Uiteindelijk werd "House of Hades" ingekort tot alleen "Hades", zodat "Hades" nu zowel naar de god van de onderwereld als naar de onderwereld verwijst.
Hoewel de moderne geest Hades negatief associeert met dood en hel, had hij in de oudheid een veel positievere persoonlijkheid. Hij was niet slecht. Hij werd in feite op bepaalde manieren geassocieerd met zowel rijkdom als vruchtbaarheid / nieuw leven.
De associatie met rijkdom is waarschijnlijk ontstaan uit het feit dat de natuurlijke rijkdom van de aarde (edelstenen en edelmetalen) zich ondergronds bevindt, wat duidelijk het rijk was dat toebehoorde aan Hades. Deze associatie met rijkdom zorgde ervoor dat Hades "Plouton" werd genoemd, wat "rijke" betekent. Dat woord is ook de wortel van het Engelse woord "plutocratie", wat "regeren door de rijken" betekent. Van "Plouton" komt de Romeinse (Latijnse) naam, "Pluto". Pluto was de Romeinse god die uiteindelijk werd geassocieerd met de Griekse god Hades.
Hades werd ook geïdentificeerd met de Romeinse god Dis Pater, ook een god van rijkdom, vruchtbare grond en de onderwereld. Dis Pater betekent "rijke vader" in het Latijn, "Dis" is een afkorting van het Romeinse woord "duiken", wat "rijk" betekent. In de christelijke gelijkenis van Lazarus en de rijke man is het interessant op te merken dat de "naam" die soms aan de rijke man wordt gegeven, Dives, gewoon het Latijnse woord is voor "rijke man". Het is ook interessant op te merken dat dit de enige gelijkenis is waarin het woord "Hades" voorkomt (en zelfs prominent aanwezig is).
Hades / Pluto wordt ook sterk geassocieerd met de vruchtbaarheid van de aarde. Planten lijken op te springen van onder de aarde. Vruchtbaarheid was natuurlijk een grote zorg voor de ouden, wier samenleving / economie veel agrarischer was dan onze geïndustrialiseerde samenleving. Hades 'zus was Demeter , een vruchtbaarheidsgodin van graan en de oogst. De minnaar en mederegeerder van Hades over de onderwereld was de dochter van Demeter, Persephone. Persephone was de vruchtbaarheidsgodin van de vegetatie.
Hades had in feite Persephone van Demeter ontvoerd. Demeter protesteerde door het land te vervloeken en een hongersnood te veroorzaken. Zeus kwam uiteindelijk tot een compromis tussen Hades en Demeter: Persephone zou tweederde van het jaar bij haar moeder blijven en een derde van het jaar bij haar man. Het is tijdens het derde van het jaar dat Persephone onder de grond woont met Hades (Pluto) dat de effecten van de winter vruchtbaarheid en groei tot stilstand brengen op de aarde.
Dus, voor de oude Grieken, waren dood en geboorte constant in beweging, net zoals het fietsen van de seizoenen een nieuwe geboorte (groei van planten) en dood (dood van planten) bracht. Dit geloof is duidelijk zichtbaar in zowel de Griekse filosofie als de mythologie. Plato, bijvoorbeeld, beschreef populaire overtuigingen - het is onzeker of hij zich aan deze overtuigingen hield - in de transmigratie van zielen van de ene geboorte naar de volgende, met de dood als een tussenliggende staat. De Grieken waren verre van de enige cultuur die zo over leven en dood dacht.
De planeet Pluto is vernoemd naar de god van de onderwereld omdat Pluto, als de verste planeet van de zon, donker en erg koud is. Pluto wordt geassocieerd met het sterrenbeeld Schorpioen .
God van de zee
De andere broer van Zeus en Hades was Poseidon, de god van de zee. Zijn Latijnse (Romeinse) naam was Neptunus. Poseidon werd ook Earth-Shaker genoemd omdat hij de god van aardbevingen was. Hij droeg een drieledige visspeer genaamd een drietand, en hij werd ook geassocieerd met paarden. Hij reisde in een wagen getrokken door een hippocampus, beter bekend in het Engels als een "zeepaardje" (van het Griekse "nijlpaard", wat "paard" betekent, en "kampos", wat "monster" betekent). Overigens is er een structuur in het menselijk brein genaamd de hippocampus. Het dankt zijn naam aan de zeepaardjesvorm.
De planeet Neptunus is vernoemd naar de god van de zeeën vanwege zijn diepblauwe kleur. Deze naam werd echter in de moderne tijd gegeven, niet tijdens het klassieke tijdperk, omdat Neptunus (samen met Pluto en Uranus) niet zichtbaar is voor het blote oog en dus onbekend was voor de ouden. Het sterrenbeeld geassocieerd met Neptunus is Vissen, wat volkomen logisch is omdat Vissen het teken van de vis is.
Gevolgtrekking
Ik hoop dat je de informatie in dit artikel zowel leerzaam als leuk vond. Als je op mij lijkt, keer je regelmatig terug naar het artikel om je geheugen op bepaalde punten op te frissen. Als je bent zoals ik, terwijl je verschillende soorten evenementen tegenkomt in je dagelijkse leven, zul je af en toe merken dat je nadenkt over welke dag van de week het is, welke goden worden geassocieerd met die dag van de week, en hoe de kenmerken van die goden zich zouden kunnen verhouden tot de specifieke soorten omstandigheden die je op die dag tegenkwam.
Hoewel je dergelijke correlaties misschien niet te serieus neemt, hoop ik dat je ze op zijn minst soms opmerkt en, als niets anders, ze leuk vindt. Zo nu en dan vind je ze zelfs griezelig. Ik hoop dat wat je hier hebt geleerd je dagelijkse leven net wat interessanter maakt. Dat zal het de moeite waard maken om het te schrijven.
Proost! Moge je gaan met de goden.
Referenties
- Hesiod's Theogony, toegankelijk via de website van het Perseus Project op http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3atext%3a1999.01.0130
- Hesiod's Works and Days, toegankelijk via de website van het Perseus Project op http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3atext%3a1999.01.0132
- Christian New Testament, toegankelijk via de website van het Perseus Project op http://www.perseus.tufts.edu/hopper/collection?collection=Perseus%3Acorpus%3Aperseus%2Cauthor%2CNT
- Wikipedia
Het is heel moeilijk om precies te zeggen wat mijn bronnen zijn voor bepaalde delen van dit artikel, niet alleen omdat ik het jaren geleden heb geschreven, maar omdat ik het grotendeels heb geschreven op basis van mijn geheugen van dingen die ik had geleerd in de jaren dat ik gefascineerd was door dergelijke onderwerpen . Die fascinatie is een van de redenen dat ik op de universiteit talloze cursussen heb gevolgd over Griekse filosofie, mythologie en taal.
Veel van de verschillende ideeën die ik in dit artikel bespreek, zijn gebaseerd op mijn geheugen van colleges die ik vele jaren geleden heb bijgewoond, waaronder veel colleges over psychologie (mijn hoofdvak), sociologie, geschiedenis, enz. Ik volgde veel lessen over wereldreligies en kreeg een minderjarige in religieuze studies. De verklaringen voor Griekse en Latijnse woorden zijn eveneens grotendeels gebaseerd op mijn kennis van die talen, die ik heb opgedaan door ze een aantal jaren op de universiteit te bestuderen.
Alles in dit artikel dat ik niet uit mijn geheugen heb geschreven, schreef ik echter door te verwijzen naar Wikipedia of naar de hierboven genoemde werken van Hesiod. Eigenlijk verwees ik naar Wikipedia voor de meeste dingen die ik vanuit het geheugen heb geschreven, zowel om mezelf te controleren als om extra details in te vullen.
Voor zover ik weet, zou alle informatie in dit artikel vanuit juridisch oogpunt als "algemene kennis" worden beschouwd. Niets ervan is gebaseerd op origineel onderzoek door personen die recht hebben op intellectuele eigendomsrechten.
