Over tegen niets zijn dan voor iets: praktische Kabbalah

Het woord verontwaardiging heeft alle betekenis verloren. Dingen die verachtelijk of schokkend of extreem zijn, zijn nu gemeengoed. Doublepeak is de taal van de 21ste eeuw geworden. De aanval op onze psyches - ons gevoel van welzijn, ons begrip van de wereld, onze realiteit - is meedogenloos. In ons verandert onze verontwaardiging in een verontwaardiging die zo fel is dat het geen naam heeft.

Een reden waarom we zo beledigd zijn, is dat we naast deze verontwaardiging een aangeboren band hebben met de rest van de mensheid. We zijn verbaasd over de ellende om ons heen en huilen om hen die lijden. Het feit dat de mens deze dingen aan de mens toebrengt, is vooral hartverscheurend. En het besef dringt door dat ieder van ons een rol speelt bij het toebrengen van het lijden, zij het door opdracht of verzuim.

We horen en voelen de verontwaardiging terwijl het zich verdraait en verwart in een amorf en zinloos mondiaal gebabbel, terwijl het zichzelf opblaast en zich voedt. En onvermijdelijk neemt het zijn intrek in ons, wordt het robuuster en zoekt het een uitlaatklep. Het explodeert naar buiten toe terwijl we ons bezighouden met allerlei acties van protest en verzet.

De overmatige toename van alles veroorzaakt een reactie in de tegenovergestelde richting.

Intern landschap

Hoe we reageren, kan veranderen of schade toebrengen. Hoe sterker de kracht waar we tegen duwen, hoe harder we moeten oefenen, waardoor de tegenstander in een Goliath groeit. De nieuwsmedia verzamelt zichzelf terwijl de nieuwscyclus van moment tot moment escaleert in een waanzinnige kakofonie. En waar gaat al deze energie naartoe? We nemen het binnen in ons, in ons interne landschap.

En nu het er is, moeten we ermee omgaan. Deze interne ruimte is uniek voor ieder van ons, gebeeldhouwd en gecultiveerd uit de ervaringen van ons leven, en wordt de centrale kern waaruit we in de wereld handelen. Alles begint op die plaats. Het wordt dus belangrijk om te verzorgen wat we daar laten groeien.

God keert je van het ene gevoel naar het andere en onderwijst door middel van tegengestelden zodat je twee vleugels hebt om te vliegen, niet één.

We leven in een wereld van relativiteit. We ervaren alles als relatief aan iets anders, en als er geen 'iets anders' is, hebben we geen mogelijkheid om te ervaren wat wordt ervaren. Dit is onze realiteit in de wereld. Het is ook onze innerlijke realiteit, de substantie van ons interne landschap, het veld waarbinnen we onze keuzes onderscheiden en de juiste intenties ontwikkelen voor onze acties.

De wijsheid van Kabbalah noemt dit de rechter-, linker- en middenlijn. We worden gemotiveerd door de wens om plezier te ontvangen. De ladder van de ontwikkeling van menselijk verlangen begint met fysiek-fundamentele verlangens naar voedsel, seks, familie en onderdak, gaat verder met menselijk-sociale verlangens naar geld, eer, macht en kennis, en climaxen in het verlangen naar spirituele vervulling. Bij elke stap van de ladder vormt het verlangen onze perceptie van de werkelijkheid.

Een verlangen presenteert zich en ik wil het vervullen. Dit is de linker lijn, waar het ego regeert omdat ik het alleen voor mezelf wil. Het onderscheidingsvermogen begint hier wanneer ik denk aan de mogelijke uitkomst en om dit te doen, kijk ik in mijn interne landschap - mijn waarden, mijn kijk op mezelf in relatie tot anderen. Dan komt het kritieke element van dit innerlijke proces - de intentie achter de voorgestelde actie. De aard van deze intentie is gedurende mijn leven in mij gebouwd.

Als ik het toelaat toegestaan ​​anderen te schaden of uit te buiten om te krijgen wat ik wil, blijf ik op de linkerlijn en handel ik egoïstisch. Als ik geloof dat alle actie zowel het algemeen belang als mijzelf moet dienen, voeg ik die waarde (de rechterlijn) samen met de linkerzijde. De middelste lijn komt naar voren als de juiste combinatie van de eigenschappen van de andere twee lijnen, en dit is het pad dat ik neem. De keuze is tussen egoïsme en altruïsme. Wanneer het ego regeert, is de wereld in chaos, zoals we elke dag zien.

Dus als je erop aankomt, is het kalmeren van de huidige wereldcrisis een taak van binnenuit. Maar het is geen gemakkelijke taak, omdat de methode ingaat tegen onze aangeboren verlangens naar zelfontplooiing. Wat is dan de context waarin we onze reacties op wereldwijde chaos kaderen?

Kijk naar Moeder Natuur voor instructies

We bestaan ​​binnen de voorspelbaarheid, kracht, betrouwbaarheid en uiterste pracht van de natuur. We zien, horen, voelen, proeven en ruiken haar. We zijn opgebouwd uit haar elementen. Onze lichamen weerspiegelen haar werkingen - individuele organen, die in harmonie samenwerken, elkaar ondersteunen, leven geven aan dit beestachtige deel van ons.

De natuur bestaat door wetten, zowel externe als interne. Zwaartekracht, radiogolven, elektriciteit gebeuren gewoon, zoals hartslag, ademhaling, spijsvertering. Andere subtielere maar net zo krachtige wetten creëren de sjabloon voor menselijke relaties. Ze zijn onderlinge afhankelijkheid, altruïsme, balans en harmonie, onderlinge verbondenheid. De mensheid zoekt echter, onder invloed van het ego, meedogenloos naar vervulling van onze eigen verlangens. Onze toenemende behoefte aan zelfvoldoening verleidt ons om de linker lijn te volgen en ons steeds meer van elkaar te scheiden.

Moeder Natuur, zo blijkt, merkt het op. Ze oefent haar angstaanjagende kracht uit om het evenwicht te herstellen. En zij is het die zal overwinnen.

Maar wat als we haar eraan zouden verslaan?

Wanneer je contact maakt met het Hogere Zelf, de bron van kracht binnenin, maak je gebruik van een reservoir van oneindige kracht.

Instinctief willen we de wereld om ons heen corrigeren, want daar verschijnen onze problemen. Maar in werkelijkheid is dit een illusie. De oorzaak van onze problemen is het groeiende ego. Net zoals het dashboard van een voertuig de bestuurdersgegevens zoals snelheid, brandstof, enzovoort weergeeft, presenteert de wereld ons verschillende gegevens om ons te informeren over onze innerlijke kwaliteiten. Dit is in de vorm van levensuitdagingen die ervoor zorgen dat we onze relaties met elkaar onderzoeken. Als we ons egoïsme, onze negatieve houding ten opzichte van anderen, corrigeren, biedt het 'dashboard' ons een perfecte wereld - een replica van onze innerlijke wereld. We herbouwen en verbouwen ons innerlijke landschap herhaaldelijk totdat we in staat zijn om een ​​perfecte verbinding onder ons te projecteren.

Dit is niet het gemakkelijkste innerlijke werk omdat er vaak een beroep op ons wordt gedaan om keuzes te maken die tegen onze verlangens zijn. We hebben echter een betrouwbare en duurzame maatregel - de natuurwetten. Als in overeenstemming zijn met hen het 'voor' is, hoeven we nergens tegen te zijn. Onze beslissingen en ons gedrag zullen er onophoudelijk op gericht zijn om een ​​wereld voor te stellen die voor iedereen werkt. We zullen altijd zijn voor samenwerking, samenwerking, liefde en zorg voor onze medemensen.

En wanneer we deze realiteit in onszelf vestigen, worden alle acties - protesten, beïnvloeding van wetgeving, ambtshalve, marcheren - heilig. Onze intentie wordt om het evenwicht en de harmonie van de natuur te herstellen door ons leven in te richten volgens haar sjabloon en onze boodschap komt daar vandaan.