A Midnight Visit Nobody Wants
Middernacht - het betoverende uur - doemt op. Op een slaapfeestje rollen vijf giechelende, pre-puberale meisjes hun slaapzakken uit, glijden in hun pyjama en maken zich klaar om het een nacht te noemen. Terwijl ze dat doen, brengt een van hen een verhaal ter sprake dat haar oudste zus haar heeft doorgegeven.
"Als je een kamer met kaarslicht binnengaat die een spiegel heeft en de naam Bloody Mary twintig keer zingt terwijl je in cirkels ronddraait, verschijnt ze, " zegt ze.
Het gegiechel stopt als ze haar verhaal blijft vertellen. Ze voegt eraan toe dat Bloody Mary, een krachtige geest, hun toekomstige echtgenoten aan hen zal openbaren. Dit stukje informatie wekt de interesses van de meisjes. Maar het allerbelangrijkste is dat de gedachte om een gevaarlijke entiteit uit een bijgelovig rijk te toveren, hen heeft geprikkeld.
"Er is een manier om erachter te komen, " zegt de gastvrouw van de partij.
Ze komt uit bed, verlaat de kamer en keert terug met een kaars. Vanaf dat moment leidt de gastvrouw haar vrienden naar de ene kamer met een grote spiegel: de badkamer. Daar zingen ze twintig keer de naam van Bloody Mary. En zodra ze het proces hebben voltooid, verschijnt het beeld van een bloedige heks in de spiegel. Maar het is niet waar ze om vroegen. De meisjes gillen van afgrijzen naar de bloedige entiteit die naar hen staart.
De legende achter Bloody Mary
Het gepresenteerde scenario is een van de vele voorbeelden van de legende van Bloody Mary. Het is een stedelijke legende uit de late 20e eeuw. De wortels strekken zich echter uit tot het 16e - eeuwse Europa. De mythe is in verband gebracht met historische figuren, evenals eeuwenoude waarschuwingen over de macht van waarzeggerij en spiegels.
Het achtergrondverhaal, evenals de identiteit van Bloody Mary, is zo vreemd als maar kan. Het is gevuld met misvattingen en talloze interpretaties. En in een vreemde draai, veel van het heeft zijn oorsprong in echte gebeurtenissen en mensen. Zelfs een beetje natuurkunde en psychologie spelen een centrale rol in de legende.
Sommigen hebben het als gezelschapsspellen gezien, terwijl anderen het zeer serieus hebben genomen. Hoe het ook zij, je wilt niet dat Bloody Mary je vanaf de andere kant van de spiegel aanstaart.
De vele namen van Bloody Mary
Volgens de legende was Bloody Mary een heks of een wraakzuchtige geest. In ten minste één versie van het verhaal was ze een vermomde demon of duivel. De meeste accounts beweren, volgens Snopes.com, dat ze een heks was die werd geëxecuteerd omdat ze 'de zwarte kunsten beoefende'.
Er zijn enkele moderne wendingen aan haar oorsprong. In een webpagina hierover schreef Snopes.com- schrijver Barbara Mikkelson dat sommige accounts beweren dat ze een vrouw was die stierf in een "lokaal auto-ongeluk, waarbij haar gezicht afschuwelijk was verminkt."
Ze heeft ook verschillende aliassen. In de typische urban legend-mode verandert haar naam bijna elke keer als het verhaal wordt verteld. Ze is genoemd:
- Mary Worth,
- Mary Worthington,
- Bloedige botten,
- Hell Mary,
- Mary Whales,
- Mary Johnson,
- Mary Lou,
- Mary Jane,
- Black Agnes (Aggie)
- Svarte Madame.
In één geval (zoals deze schrijver zich herinnert uit zijn jeugd) was Bloody Mary een mannelijke demon zonder naam.
Mogelijke historische oorsprong
Er zijn speculaties dat de Bloody Mary van legende eigenlijk een historische figuur was. Het probleem hiermee is echter dat de meeste onderzoekers het niet eens kunnen worden over de identiteit van de persoon. Meestal komen drie mensen te binnen: Mary I van Engeland, gravin Elizabeth Bathory van het Hongaarse rijk en Mary Queen of Scots. Deze krachtige vrouwen leefden rond dezelfde tijd en waren berucht om de wreedheden die ze begingen.
Op het eerste gezicht lijkt Mary I van Engeland (1553-1558) de meest waarschijnlijke keuze. Ze kreeg de bijnaam 'Bloody Mary'. Dat lijkt echter de enige vergelijking te zijn. Mary I was de oudere halfzus van koningin Elizabeth I. Tijdens haar korte regering probeerde Maria I het katholicisme in Engeland te herstellen. Daarbij beval ze de executie van tal van protestanten in het land. Hoewel ze de dood had bevolen, waren ze niet willekeurig en waren ze meer in overeenstemming met wat de heersers van het tijdperk zouden hebben gedaan. Ze werd uiteindelijk vervangen door een protestantse koningin en werd belasterd door degenen die ze vervolgde.
Elizabeth Bathory (1560 -1614) was daarentegen een krankzinnige en moorddadige sociopaat. Zoals vele schrijvers over het onderwerp vermeldden, paste ze bij het deel van een boze geest. De gravin was geobsedeerd door haar uiterlijk en vormde een morbide idee dat het bloed van jonge vrouwen haar jeugdige schoonheid zou helpen behouden. Als gevolg hiervan liet ze deze vrouwen (vaak ingehuurd als 'bedienden') afslachten en leeglopen van hun bloed, waarin ze zou baden. Uiteindelijk werd haar misdaad ontmaskerd en werd ze opgesloten in isolatie door haar koninklijke familie tot haar dood .
Bathory zou de inspiratie worden voor tal van horrorverhalen (waaronder een scène in de film Hostel II .). Bovendien werd ze een vampier en een heks genoemd - iets dat veel horrorschrijvers inspireerde, waaronder Bram Stoker, die de klassieke Dracula schreef.
De derde persoon die als de bron van Bloody Mary werd beschouwd, was Mary Queen of Scots (1542-1567). Mary Queen of Scots, zoals veel historici erop wijzen, was verre van een bloeddorstige heerser. In veel opzichten was ze een romantisch en tragisch personage in de geschiedenis. Haar opname in de Bloody Mary-legende heeft meer te maken met haar verwardheid voor Mary I en Bathory (Bathory en Mary I worden ook vaak voor elkaar verward, mogelijk vanwege de bijnaam van de ene persoon en de afschuwelijke misdaden van de ander).
Een vierde naam duikt van tijd tot tijd op, maar het heeft meer te maken met een alias van Bloody Mary: Mary Worth Legend stelt dat Mary Worth zogenaamd weggelopen slaven tijdens de burgeroorlog heeft gebruikt in "donkere rituelen". Uiteindelijk hebben burgerwachten in haar stad in Illinois haar gevangen genomen en verbrand op de brandstapel (tenminste dat is één verhaal over "Mary Worth" en haar connectie met Bloody Mary).
Spiegel Heks
Variaties van mythen en sprookjes over spiegels bestaan al eeuwen. In de oudheid werden spiegels gezien als meer dan iets dat iemands beeld weerspiegelde. Velen geloofden dat spiegels portalen waren naar een andere dimensie zoals een spirituele wereld. In sommige gevallen was deze dimensie een soort dubbelganger die een blik op een slechte wereld opende. Deze weergave dateert uit 1700 Engeland. In soortgelijke mythen die dateren uit het oude Griekenland, werd het gespiegelde of gereflecteerde beeld van metaal of water echter op dezelfde manier bekeken.
Zelfs het soort voorspellingen van Bloody Mary of andere spiegelheksen lijkt zijn oorsprong te hebben in de oudheid. Deze invloed kan variëren van het Orakel van Delphi tot de Nostradamus uit de 16e eeuw in Frankrijk.
Het idee van een spiegelheks, of om precies te zijn, een entiteit die met snode bedoelingen uit de spiegel komt, is vrij nieuw. Terwijl verhalen uit de 19e eeuw, zoals 'Sneeuwwitje' van Grimm Brother, dit apparaat gebruikten (waarbij de boze koningin haar advies van een geest in de spiegel krijgt), kwamen de term en de verhalen van spiegelheksen zoals Bloody Mary onder de aandacht van het publiek in de 20 e eeuw. Sommige websites gewijd aan het onderwerp beweren dat het hoogtepunt van zijn populariteit begon in de vroege jaren zestig en doorging tot in de jaren zeventig
Toevallig was dit ongeveer de tijd dat folkloristen begonnen met het opnemen van de rekeningen van spiegelheksen. Mogelijk verscheen het eerste en meest significante onderzoek over dit onderwerp in een publicatie uit 1978 van folklorist en onderzoeker Janet Langlois.
Het essay van Langlois wees op verschillende belangrijke componenten voor de spiegelheksverhalen. Ten eerste is er het spiegel-als-portaalmotief en de magische rituelen (draaien, zingen, kaarsen).
Dundes wees erop dat Bloody Mary een symbolische naam is voor de eerste menstruatiecyclus; en de spiegel betekent hun realisatie (angsten) van hun fysieke zelfbeeld.
Wat is de betekenis achter de legende?
Een andere folklorist, Alan Dundes van de Universiteit van Californië, Berkeley voegde een inslag toe aan deze legende. In zijn artikel uit 1998, ' Bloody Mary in the Mirror', schreef hij dat de legende eigenlijk een 'rituele weerspiegeling van voorgevoelens van angst' was. Hij beweerde dat het schijnbaar parallel liep aan een volwassen ritueel voor meisjes die de puberteit binnengingen.
Vaak betekenen of vertegenwoordigen deze vormen van rituelen fysieke en mentale veranderingen die tijdens de puberteit optreden. Dundes wees erop dat Bloody Mary een symbolische naam is voor de eerste menstruatiecyclus; en de spiegel betekent hun realisatie (angsten) van hun fysieke zelfbeeld.
Een andere kijk op de legende komt van onderzoeker Gail do Vos. Haar focus lag op de motieven van de meisjes die de geest van Bloody Mary vertelden en probeerden te toveren. Ze stelt dat de meisjes de leeftijd tussen 9 en 12 hebben bereikt, wat door psychologen wordt beschouwd als het 'Robinson-tijdperk'. Volgens Vos: “Dit is de periode waarin kinderen hun verlangen naar opwinding moeten bevredigen door deel te nemen aan rituele spellen en in het donker te spelen. Ze zijn constant op zoek naar een veilige manier om plezier te halen en angst en angsten los te laten. ”
Een element van waarheid
Toen de vijf meisjes de donkere badkamer binnenkwamen met kaarsen, twintig keer de naam van Bloody Mary chanten terwijl ze in cirkels ronddraaiden, deden ze dit in de verwachting deze verschijning te zien. En naar alle waarschijnlijkheid hebben ze het misschien gezien. Maar niet op de manier die ze misschien hadden verwacht.
Er is een element van waarheid: wanneer men het ritueel uitvoert. Ze hebben Bloody Mary wel of niet gezien; de verschijning kan echter allemaal in het hoofd van de kijkers zijn en werd gecreëerd door de acties die ze in die verduisterde kamer ondernamen.
De slecht verlichte kamer, het zingen en ronddraaien kunnen ertoe hebben bijgedragen dat er een fenomeen is ontstaan door sensorische deprivatie dat hallucinaties kan veroorzaken of gespiegelde beelden van gelaatstrekken lijken te "smelten" of verdwijnen. Dit staat bekend als het Caputo-effect waarin je in de spiegel de vervorming van je eigen gezicht kunt waarnemen. Dit wordt veroorzaakt door een slecht verlichte of ongelijke omgeving zoals een donkere badkamer. Ook kan een element van Troxier's vervaging (een optische illusie die de visuele perceptie beïnvloedt) en zelfhypnose spelen in deze situatie.
Voeg ook het spinnen toe aan het ritueel. Draaien laat vaak iemand gedesoriënteerd achter en ziet dubbele beelden van vervormde beelden. Spinning is vaak een onderdeel van veel religieuze rituelen waarin de persoon gelooft dat hij “één met god” is of in een staat van nirvana is na het doen van deze activiteit.
Wat de meisjes in de spiegel zagen, was dus niet alleen Bloody Mary. In plaats daarvan was het een afbeelding van hen die enkele allegorische waarheden bevatte, zo niet een letterlijke
