Vroegmoderne hekserij
Angst, haat, schuldgevoel, jaloezie, pijn, verdriet, verwarring, lust en honger zijn allemaal gevoelens met één ding gemeen. Ze waren de drijvende kracht die een heksenjacht veroorzaakte onder de vroege moderne Europeanen. Om volledig te begrijpen wat de heksenjacht heeft veroorzaakt, moet men de triggers van deze gevoelens analyseren. Veel sociale en religieuze factoren veroorzaakten dergelijke emoties. Vroegmoderne Europeanen waren bezig met een religieuze hervorming. In plaats van de mensen te kalmeren, verhoogde de Reformatie het bewustzijn van het kwaad in de cultuur. Toen angsten opkwamen, ontstonden nieuwe overtuigingen. Om deze angsten te bestrijden, zochten mensen naar andere middelen om het kwaad te bestrijden, zoals de benandante. Ironisch genoeg waren juist de dingen die mensen probeerden te beschermen in deze onvoorspelbare omgeving waar hongersnood en armoede gemeengoed waren de angst voor hekserij toegenomen, wat leidde tot de dood van velen. De hervorming binnen de kerk en de ontwikkeling van goede heksen met de reeds diepgewortelde ideeën over vrouwen en menselijke seksualiteit vormden het toneel voor een heksenjacht door toenemende emoties.
Heksenkleden
Heksen in Europa tijdens de Reformatie
Tussen 1520 en 1650 had de Reformatie een aanzienlijke impact op de Europese landen en de manier waarop mensen religie ervaren. Vanwege toenemende meningsverschillen tussen de gemeenschap en de katholieke kerk moest de kerk hervormen. Hoewel Levack benadrukt dat er in de vroege jaren van de Reformatie weinig heksenvervolging plaatsvond, diende het na 1560 'het proces van heksenjacht te intensiveren en misschien hielp het zich van plaats naar plaats te verspreiden.' De Reformatie werd een katalysator voor de heks- jagen door de angst voor Satan te vergroten. Een hervormer die verantwoordelijk was voor de toename van angst voor Satan was John Calvin die verklaarde:
... want nadat Satan ons eenmaal heeft bezeten en onze ogen heeft gestopt, en God zijn licht van ons heeft teruggetrokken, zodat wij zijn heilige geest zijn verstoken en zonder enige reden, volgen dan oneindig misbruik zonder einde of maatregel. En veel tovenarijen komen uit deze toestand.
Vanwege hervormers als Calvijn geloofde de vroegmoderne Europeaan "het gevaar dat Satan aan een persoon bood, zowel fysiek als spiritueel was ... Iedereen, zelfs de heiligste persoon, kon worden misleid en verstrikt door het sluwe verraad van Satan." Deze overtuigingen brachten over een verhoogd bewustzijn van duivelse daden waardoor Europese samenlevingen meer bereid zijn beschuldigde heksen voor de rechter te brengen vanwege angst. Gemeenschappen wilden hun buurten zuiveren door van alle kwaad af te komen, zelfs als dit betekende dat hun buurman ter dood zou worden gebracht. Ze gebruikten het rechtssysteem om te pleiten voor elke daad die tegen het Woord van God inging.
Malleus Maleficarum
Geschiedenis van Heksen: doelgerichte vrouwen
Hoewel niet alleen de arme vrouwen werden beschuldigd, richtten ze zich in het algemeen op vrouwen. De Malleus Maleficarum is een van de meest beruchte documenten die weergeven waarom vroegmoderne vrouwen meer vatbaar waren voor hekserij. Allereerst werd van een vrouw gedacht dat ze geen 'matiging in goedheid of ondeugd' had, wat leidde tot de overtuiging dat als een vrouw goed was, ze heel goed was, terwijl als ze slecht was, ze slecht was. Ditzelfde document ondersteunt dit later door te stellen dat "vrouwen van nature beter beïnvloedbaar zijn en meer klaar zijn om de invloed van een lichaamloze geest te ontvangen." Martin de Castanega merkt op dat "vrouwen meer vatbaar zijn voor woede en wraakzuchtiger zijn." Levack somt op het is goed als hij zegt: "het gemeenschappelijke thema ... is dat vrouwen gevoeliger zijn voor demonische verleiding omdat ze moreel zwakker waren dan mannen en daarom waarschijnlijker bezwijken voor duivelse verleiding."
De overtuiging dat vrouwen geen gelijken voor mannen waren, kan zijn geformuleerd als een resultaat van Eva, de eerste vrouw in de Bijbel, was degene die bezweek aan de verleidingen van de slang. De Malleus Maleficarum ondersteunt dit door te stellen dat,
... moet worden opgemerkt dat er een defect was in de eerste vrouw omdat ze was gevormd uit een gebogen rib, dat wil zeggen een rib van het beest, die als het ware in een tegenovergestelde richting is gebogen als een man. En omdat ze door dit defect een onvolmaakt dier is, bedriegt ze altijd.
De enige fout in deze manier van denken zou volgens de kerk zijn dat God geen fouten maakt. Daarom zouden zelfs degenen die niet geloofden dat vrouwen een 'gebrek' waren, zich hebben gericht op het doel van een vrouw in de samenleving, dat vruchtbaarheid en kameraadschap voor mannen was. Helaas werd de focus een mening dat vrouwen voornamelijk seksuele wezens waren.
Het idee van de seksualiteit van vrouwen werd een drijfveer waarom beschuldigingen tegen vrouwen vaker voorkwamen dan mannen. De Malleus Maleficarum stelt: "Alle hekserij komt van vleselijke lust, die bij vrouwen onverzadigbaar is." Binnen een samenleving die seksuele zuiverheid waardeerde, zou een onverzadigbaar verlangen naar seks de gemeenschap hebben geagiteerd, vooral onder de geestelijkheid. Hoewel de vraag rijst, wiens verlangen de beschuldiging, de heks of de beschuldiger uitlokte? De gelofte van het celibaat waaraan veel geestelijken gezworen hadden, zou gevoelens van onrust bij vrouwen hebben veroorzaakt, vooral vrouwen die ze misschien aantrekkelijk hebben gevonden. Dezelfde gevoelens kunnen zijn gedeeld door getrouwde mannen die zich aangetrokken voelden tot iemand anders dan hun vrouwen. Terwijl hervormers hun schuldgevoel op de meer verarmde persoon in de samenleving projecteerden, zouden deze mannen hun gevoelens, bewust of waarschijnlijk onbewust, op vrouwen hebben geprojecteerd door te zeggen dat vrouwen wellustig en verleidelijk zijn. Omdat velen geloofden dat 'zij die aan lust worden gegeven, de duivel meer macht over hen heeft', zouden vrouwen gevoeliger zijn geweest voor hekserijbeschuldigingen. En als iemand een vrouw ervan verdenkt een affaire te hebben, kan een jaloerse vrouw haar ook hebben beschuldigd. Ze wezen vaak met hun vingers op oudere vrouwen. Ze gebruikten het excuus dat ze vleselijke bevrediging nodig hadden omdat velen ofwel weduwnaar waren of mannen hadden die niet zo in staat waren tot geslachtsgemeenschap.
De heksenjacht heeft niet slechts één oorzaak, noch kan men ooit een specifieke demografie specificeren. Veel dingen vormen de basis voor een heksenjacht in het vroegmoderne Europa. De vroegmoderne tijd was een verwarrende tijd. Naarmate de spanningen toenamen, namen ook de heksenjachten toe. De Reformatie werkte als een bron om de druk en het bewustzijn van het kwaad te vergroten. Vanwege de angst voor menselijke seksualiteit en vooroordelen over vrouwen, richtten ze zich op vrouwen. Door deze spanningen werd de benandante gecreëerd, in de hoop orde te scheppen in een verwarrende wereld. Uiteindelijk werd de benandante gezien als de heksen waarvoor ze oorspronkelijk waren ontworpen om te stoppen. Hoewel veel van deze factoren een rol speelden bij de heksenjacht, zou de echte dader waarschijnlijk die van menselijke emotie kunnen zijn.
The Terror of History: The Witch Hunts Video
Hekserij in de Bijbel: Verhoogd lezerspubliek
Een deel van de Reformatie was ook te wijten aan het toegenomen lezerspubliek van de Bijbel. Gedurende deze tijd vertaalden geleerden de volkstaal van de Bijbel zodat de gewone persoon het kon begrijpen. De nadruk lag op een letterlijke interpretatie.
Helaas waren sommige vertalingen misleidend; bijgevolg had het, letterlijk genomen, dodelijke gevolgen. Levack geeft het voorbeeld van Exodus 22:18, waarin staat: 'Je zult geen heks lijden om te leven.' In deze passage betekende 'heks' eigenlijk een 'vergiftiger of' iemand die in duisternis werkt en dingen mompelt. ' bij de letterlijke vertaling begrepen ze het woord 'heks' met de vroegmoderne perceptie van wat een heks was. Dit begrip gaf toestemming en moedigde zelfs de doodstraf aan voor de beschuldigden.
Nu de Bijbel in een begrijpelijke taal is geschreven, werd deze uitgebreider bestudeerd, vooral door hervormers als John Calvin. Door Calvins studies formuleerde hij het idee van voorbestemming, waarbij God bepaalde mensen koos om naar de hemel te gaan, ongeacht de acties van de persoon zelf. Degenen die in voorbestemming geloofden, probeerden als een van de uitverkorenen te verschijnen door een vroom en oprecht leven te leiden. Toen iemand zondigde, voelde hij zich diep beschaamd en vreesde dat hij niet tot de uitverkorenen behoorde; dus moesten ze van die schuld afkomen. In een samenleving die zich al onzeker voelde vanwege de huidige falende financiële en agrarische situatie, leerden ze deze gevoelens te verlichten door het over te dragen aan een andere persoon.
Een typisch voorbeeld was toen een arm persoon om geld smeekte. Zoals Levack stelt: "door de persoon zonder hulp uit te beelden als een heks en daarom als een morele agressor die geen steun verdient, kon hij zich ontdoen van de schuld die hij ervoer", omdat hij hen geen geld had geleend. Zoals dit laat zien, hoewel de Reformatie begon als een middel om verlichting te brengen, versterkte het angst en schuldgevoel, waardoor de heksenjacht toenam.
Creatie van Benandante: Women Healers
De oprichting van Benandante was een andere manier waarop mensen probeerden anderen op hun gemak te stellen. Hoewel religie in deze periode van het grootste belang was, had magie zijn aantrekkingskracht. Vanwege de huidige problemen, zoals een hoge kindersterfte, mislukte oogsten en ziekte, zochten mensen naar snelle antwoorden en genezing. Toen de stress toenam, wendden velen zich tot degenen die konden toveren. Eén zo'n volk was de benandante. Hoewel ze ontkenden heksen te zijn en pacten met de duivel te sluiten, dachten velen dat de benandante goede heksen waren, die de gewassen genazen en beschermden door op de Ember-dagen uit te gaan om heksen te bestrijden, als ze overwinnden, zouden de gewassen overvloedig en vruchtbaar zijn . Als ze zouden verliezen, zou er een hongersnood zijn. Omdat de vruchtbaarheid van gewassen in deze periode van absoluut belang was om te overleven, wilden mensen graag in iets geloven dat hen het gevoel gaf dat er enige controle was over de vruchtbaarheid van de gewassen. Helaas voor de benandante begon de lijn tussen magie doen om gewassen te redden en mensen te genezen te vervagen met degenen die 'zwarte magie' deden. Sommigen geloofden, zoals Levack zei, "dat degenen die konden genezen, ook schade konden toebrengen." Het beeld van de benandante verschoof omdat ze, hoewel ze goed waren, heksen waren.
Een andere reden voor de verschuiving was vanwege hoe de benandante uitging op hun gevechten met de heksen. Het klonk griezelig als die van een sabbat van heksen. Ginzburg laat dit zien als hij de reis beschrijft.
Tijdens deze bijeenkomsten, 'reden sommigen op hazen, anderen op honden, weer anderen op zeugen of varkens, de langharige soort, en ook op andere dieren.' Toen ze de kerk bereikten, dansten zowel mannen als vrouwen rond en aten soms.
Deze scène lijkt erg op die van Martin Le Franc, The Defender of Ladies bij het beschrijven van de sabbat van heksen. Er staat: "Tienduizend oude vrouwen in een troep waren daar, als in een grote vergadering in de vorm van katten of geiten ... genoot zich van dansen, anderen nog steeds in banketten en drank." De overeenkomsten tussen de benandante en de heksen werpen veel vragen op over de rechtvaardigheid van een benandante.
Een heksenproef
Gevoelens voor Benandante Shift
Toen de overeenkomsten tussen heksen en benandante opkwamen, namen de gevoelens van wrok jegens de benandante toe vanwege de financiële last die zij op de gemeenschap legden. Wanneer een persoon verlangde voor de genezing van een geliefde, kan de benandante ermee instemmen om te genezen, maar vereist enige betaling. Zelfs met betaling kan de persoon ziek blijven. Zoals Ginzburg stelt, werden de benandante beschouwd als de 'slimme oplichters'. Uiteindelijk zorgde de financiële druk op de gemeenschap voor een toename van de slechte gevoelens jegens de benandante.
Net als zij, werden vrouwen ook vaak gezien als een financiële last voor de gemeenschap, vooral iemand die weduwe of vrijgezel was. Dat is de reden waarom het niet verwonderlijk is wanneer Levack beweert dat meer dan 75 procent van de beschuldigde van hekserij vrouwen waren. Sommigen zijn bedelaars geworden die schuld veroorzaken bij degenen die hen niet konden helpen, zoals hierboven vermeld. Ook werden arme mensen door Satan als gemakkelijke doelen gezien. Martin de Castanega verklaarde: "Niemand zou het vreemd moeten vinden dat de duivel arme mensen verleidt die buitensporig tijdelijke dingen verlangen, omdat hij niet aarzelde om zelfs Christus te verleiden door hem wereldse rijkdom aan te bieden." Hij specificeert later niet alleen de armen, maar " arme vrouwen worden gemakkelijker misleid dan jonge meisjes, want de duivel belooft dat er niets zal ontbreken als ze hem volgen. ”Iemand kan zich richten op de armen als ze het gevoel hebben dat hun rijkdom in gevaar is voor een persoon met een lagere status. Vanwege de angst voor bedreiging zouden paniekgevoelens kunnen ontstaan, en een beschuldiging van hekserij kan dan plaatsvinden en terug naar de aanklager worden geprojecteerd. Een armere persoon kan bijvoorbeeld een persoon met een hogere status beschuldigen als hij denkt dat die persoon hen onrecht heeft aangedaan, zoals in het geval dat iemand zijn land omsluit dat eerder algemeen werd gebruikt.
Bibliografie
Ginzburg, Carlo. The Night Battles: Witchcraft and Agrarian Cults in de zestiende en zeventiende eeuw. Vertaald door John en Anne Tedeschi. (Baltimore, Maryland: The Johns Hopkins University Press, 1992), 22-23.
Kors, Alan Charles en Edward Peters. Hekserij in Europa 400-1700: Een documentaire geschiedenis. Tweede druk. (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 2001), 269.
Levack, Brian P. The Witch Hunt in Early Modern Europe. Derde editie. (Harlow: Pearson Education Limited, 2006), 111.
